Mount St. Helens Vulkanische activiteit Tijdlijn

Net als we beginnen te denken dat Mount St. Helens neerstrijkt, piept of piept de vulkaan. Dit is wat u moet weten over de geschiedenis van het verleden en recente activiteiten.

Recente activiteit

• 2005 tot heden -Mount St. Helens blijft lage seismische waarden ervaren, lage emissies van stoom en vulkanische gassen, geringe productie van as en de groei van een nieuwe lava-koepel in de krater.
• 8 maart 2005 -De vulkaan Mount St. Helens ondervond een kleine explosieve gebeurtenis, waarbij de resulterende stoom-en-aswolk een hoogte van ongeveer 36.000 voet boven zeeniveau bereikte.
• 16 januari 2005 -Explosieve uitbarsting die as en rotsen zo groot als 1 meter in de krater verspreidt en as oostwaarts op de oostkant van de vulkaan.
• 11 oktober 2004, om te presenteren -Een nieuwe en onderscheidende lava-koepel werd duidelijk; het blijft groeien en veranderen.
• 5 oktober 2004 -De meest krachtige uitbarsting van stoom en as sinds het begin van de onrust. Het duurde meer dan een uur. De as steeg naar ongeveer 3.700 m (12.000 ft) en dreef noord-noordoostwaarts. Een lichte asstichting viel in de steden Morton, Randle en Packwood, op ongeveer 50 km (30 mijl) afstand. Een lichte afzetting beïnvloedde de oostkant van Mount Rainier National Park, 110 km (70 mi) noord-noordoost.
• 1 oktober 2004 -Een kleine stoomuitbarsting, met kleine as, uit een ventilatieopening net ten zuiden van de lava-koepel 1980-86
• 23-25 ​​september 2004 -Een zwerm kleine, oppervlakkige aardbevingen (kleiner dan magnitude 1) begon op de ochtend van 23 september, piekte in de middag op 24 september en daalde vervolgens in de middag van 25 september.

De laatste grote uitbarsting

Het begon allemaal op 15 maart 1980, toen Mount St. Helens een periode van seismische activiteit op laag niveau begon. Toen de activiteit escaleerde, hield de vulkaan ons allemaal op de rand van onze stoelen. Dit zijn de hoogtepunten van de gebeurtenissen die hebben geleid tot de grote uitbarsting van 18 mei, in omgekeerde chronologische volgorde.

• 17 mei 1980 -Rechtshandhavingsambtenaren begeleidden ongeveer 50 auto's van eigenaren van onroerend goed naar de Rode Zone om bezittingen op te halen.
• 7-13 mei 1980 -Kleine explosies van stoom en as komen uit de vulkaan. Incidentele aardbevingen tot magnitude 4.9.
• 29 april 1980 -Ambtenaren van de staat vroegen de gouverneur om een ​​groot gebied rond de vulkaan te sluiten. Het plan vroeg om een ​​rode zone (geen openbare toegang) en een blauwe zone (beperkte toegang). Hulpverleners zijn gefrustreerd omdat het publiek zich niet bewust was van het gevaar.
• 27 maart tot 18 april 1980 -Aardbevingen en door stoom aangedreven explosies vinden gedurende deze periode plaats.
• 20 maart 1980 -Een aardbeving met een kracht van 4.1 op de schaal van Richter, in tegenstelling tot de eerder in het gebied waargenomen aardbeving, vond plaats ten noordwesten van de top van de berg St. Helens. Seismologen waren niet zeker of deze eerste aardbevingen al dan niet verband hielden met vulkanische activiteit. Ze besloten om extra seismometers in te zetten om toekomstige activiteiten beter te kunnen volgen.
• 15-19 maart 1980 -Een aantal zeer kleine aardbevingen worden geregistreerd, maar worden niet herkend als directe voorlopers van mogelijke vulkanische activiteit.

Een korte geschiedenis

Zoals bergen gaan, is Mount St. Helens jong.

De oudste bekende afzettingen van de vulkaan braken ongeveer 50-40 duizend jaar geleden uit en de kegel die gedeeltelijk instortte in 1980 is slechts 2200 jaar oud. Sommige Indianen in het noordwesten van de Stille Oceaan noemden afwisselend Mount St. Helens 'Louwala-Clough' of 'rokende berg'. De moderne naam, Mount St. Helens, werd gegeven aan de vulkanische piek in 1792 door Captain George Vancouver van de Britse Royal Navy, een zeevarende en ontdekkingsreiziger. Hij noemde het ter ere van een landgenoot, Alleyne Fitzherbert, die de titel Baron St. Helens droeg en die destijds de Britse ambassadeur in Spanje was. Vancouver noemde ook drie andere vulkanen in de Cascades - Mounts Baker, Hood en Rainier - voor Britse marineofficieren.

Dit zijn de hoogtepunten van de Mount St. Helens-activiteit in de afgelopen 2000 jaar:

• Goat Rocks Eruptive Period - (Ongeveer 1800 A.D.) Deze uitbarstingsperiode duurde 100-150 jaar. Bekende gebeurtenissen omvatten as-explosies in 1842, die werd gevolgd door de extrusie van de Goat Rocks-koepel. Hedendaagse accounts geven verschillende activiteiten aan in de jaren 1840 en 1850, maar zijn niet-specifiek en zelfs tegenstrijdig. De laatste belangrijke activiteit vóór 1980 was "dichte rook en vuur" in 1857, hoewel er in 1898, 1903 en 1921 lichte, onbevestigde uitbarstingen werden gemeld.

• Kalama Eruptive Period - (1479 tot 1482 A.D.) Deze uitbarstingsperiode omvatte twee belangrijke uitwerpselen van as, evenals lavastromen en koepelvorming.
• Sugar Bowl Eruptive Period - (ongeveer 800 A.D.) Mount St. Helens werd omgevormd door een combinatie van koepelbouw, zijwaartse ontploffing en pyroclastische stroming tijdens deze periode van vulkanische activiteit.
• Castle Creek Eruptive Period - (200 B.C. tot 300 A.D.) Belangrijke activiteit in dit tijdperk was onder meer uitstoten van as, pyroclastische stromingen en lavastromen.

Gegevensbron: USGS / Cascades Volcano Observatory