Inhoudsopgave:
Malakka en de Europeanen
Kort daarna vielen de hebzuchtige ogen van de opkomende Europese zeemachten op het rijke, kleine land. De Portugezen, die in 1509 aankwamen, werden aanvankelijk verwelkomd als handelspartners, maar vervolgens verdreven toen hun ontwerpen in het land duidelijk werden.
Miffed om te worden afgewezen, de Portugezen keerden twee jaar later terug, grepen de stad en probeerden er vervolgens een onneembare vesting van te maken, bezaaid met zeventig kanonnen en uitgerust met de nieuwste anti-beleg oorlog technologieën. Deze bleken echter onvoldoende om de Nederlanders buiten te sluiten, die de stad uithielden tot overgave in 1641 na een beleg van zes maanden, waarbij de bewoners werden gereduceerd tot het eten van katten, dan ratten en dan uiteindelijk elkaar.
Toen Nederland overspoeld werd door de Fransen tijdens de Napoleontische oorlogen, beval de Nederlandse prins van Oranje al zijn bezittingen overzee om zich over te geven aan de Britten.
Nadat de oorlogen waren afgelopen, gaven de Britten Malakka terug aan de Nederlanders en slaagden er kort daarna in de stad te heroveren door er een van hun Sumatraanse koloniën voor te ruilen. Afgezien van een korte ambtstermijn door de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog, bleef de stad in Britse handen totdat Maleisië onafhankelijk werd, hier in Malakka, in 1957.
Malakka vandaag
Al deze ongelijksoortige handelaars en indringers huwden onderling, wat resulteerde in de etnische en culturele diversiteit die Malacca nu tot een UNESCO-werelderfgoed maakt, zo'n fascinerende plek om te bezoeken en ook voor de niet-cultureel nieuwsgierige partners van de vele cultuurgieren die massaal naar de stad, ook een heerlijke om in te eten.
Je krijgt een gevoel van een ouder wordende tijd als je meandert door de oude straten, een tijd waarin heren witte pakken en merghelmen droegen en stevig rotan wandelstokken droegen terwijl ze naar hun clubs liepen voor een borrel van gin. De rotanstokken slingerden vaak een beetje minder gestaag op weg naar huis, hun eigenaars hadden een maatje of twee meer dan nuchterheid toegestaan - deze waren echter gemakkelijk te rechtvaardigen als essentieel voor de gezondheid, vanwege de vermeende profylactische eigenschappen van de jenever.
