Inhoudsopgave:
"I Wanna Rock!"
Mijn eerste gedachte toen we de trap af liepen de grot in was: "Man, het is koud." De grotten houden een temperatuur in het midden van de jaren 50 - een perfecte ontsnapping voor een vochtige zomerdag. We maakten een korte wandeling en vonden een comfortabele plek om te zitten en onszelf aan elkaar voor te stellen. Het was een leuke manier om de tour te starten, omdat je echt overdag samenwerkt. Of je nu een handje nodig hebt of een simpele, "Je kan het!" de groep werkt echt de hele dag nauw. Of je nu anderen kent of niet, je bent te allen tijde verantwoordelijk voor de wandelaar achter je.
Als je ze niet ziet, moet je schreeuwen: "Houd op!" zodat de groep kan stoppen en ervoor kan zorgen dat alle wandelaars inhalen en samen door de grotten bewegen.
Na onze korte inleidingen hebben we verschillende passages doorgenomen en kwamen we vrij snel tot onze eerste fysieke uitdaging. Gabe stopte ons en legde uit wat we moesten doen als we door een krappe ruimte kroopten. We kregen te horen dat we moesten ontspannen, langzaam moesten ademen, zelfs in welke richting ons hoofd zich het prettigst zou voelen. Ik had mijn zenuwen, maar ik was vastbesloten om achterover te leunen. Toen zag ik waar hij wees. Het leek niet eens op een doorgang! Hij gaf een korte demo die eruitzag als een man die met zijn hoofd eerst in een gat in de aarde duikt met zijn voeten bungelend in handstandformatie.
Maar zonder veel meer nadenken, was het onze beurt. Eentje van mij kruipen we, en ik bedoel, kroop door de gang. En weet je wat? Het was geweldig! Natuurlijk is het niet voor iedereen. Sommige mensen passen misschien zelfs niet, maar het was zo cool. Ik voelde me een echte ontdekkingsreiziger, die een hoogtepunt bereikte in delen van de aarde die niemand anders heeft gezien.
Iedereen heeft het gehaald en wat ik aan de andere kant zag waren enkele van de grootste glimlachen ooit. We voelden ons allemaal behoorlijk trots op onszelf. Ik had dat gevoel van voldoening, zoals: "Oké, dat was makkelijk, ik heb dit!" En de rest van de dag was net zo opwindend. Soms liepen we, soms kroop we, en soms kronkelden we gewoon ons een weg door gangen en zagen we Mammoth Cave zoals sommigen nooit zullen zien. Na een paar uur begon onze energie te dalen, maar gelukkig was het tijd voor een lunchpauze.
We kwamen aan in de sneeuwbalzaal die volledig was uitgerust met meerdere picknicktafels, badkamers en een selectie van broodjes, soep, drankjes en snoep. En jongen hadden we het nodig. De rest van de tour was vol met een paar makkelijke wandelingen en andere inspannende activiteiten zoals het beklimmen van muren en kruipen. Maar elk spoor dat we raken, elke doorgang die we hebben verkend, en elk oriëntatiepunt dat we zagen was absoluut de moeite waard. De tour was fenomenaal en biedt zoveel aan zijn deelnemers.
Doe het gewoon
Hoewel het park de tour doorgaans beschrijft als 'zeer inspannend' en niet voor degenen die 'hoogtevrees of krappe ruimtes' hebben, denk ik dat veel meer mensen deze tour aankunnen dan ze denken.Ik denk zelfs dat het park mensen echt kan afschrikken. Toen ik de waarschuwingen las, voelde ik me behoorlijk in paniek. Kan ik dit aan? Wat ben ik aan het doen? Wat als ik daar beneden in de war raak? Maar binnen 15 minuten nadat ik in de grot was, lachte ik en had ik veel plezier. Het enige dat bezoekers uit de Wild Cave Tour spreekt, is zichzelf.
Begrijp me nu niet verkeerd. Ik zeg niet dat deze tour voor iedereen is. Als je met een stok loopt, ga dan niet op deze tour. Als je te zwaar of erg ongezond bent, is deze tour niet voor jou. Als u echter in goede gezondheid verkeert en voldoet aan de andere specifieke kenmerken van gewicht en leeftijd, ga ervoor! In het begin ben je misschien bang, maar geloof me, aan het eind van de dag zul je zo trots op jezelf zijn en blij dat je het gedaan hebt.
