Inhoudsopgave:
- Identificatie
- Gedrag en persoonlijkheid
- guanaco
- Identificatie
- Gedrag en persoonlijkheid
- Alpaca
- Identificatie
- Gedrag en persoonlijkheid
- vicuña
- Identificatie
- Gedrag en persoonlijkheid
De lama ( Lama glama ), samen met de alpaca, is een van de twee gedomesticeerde kameelachtigen in Zuid-Amerika. Het is de grootste van de Nieuwe Wereld kameelachtigen, met een hoogte van ongeveer 4 voet (1,25 m) op de schouder of 6 voet (1,83 m) aan de bovenkant van het hoofd. Een volgroeide volwassen lama weegt typisch tussen de 300 en 450 pond (135 tot 205 kg).
Lama's zijn afstammelingen van wilde guanaco en werden zo'n 5.000 jaar geleden gedomesticeerd in de Andes Hooglanden van Peru. Ze waren van vitaal belang voor pre-Inca-beschavingen zoals de Moche (100 AD tot 800 AD) en voor de Inca's zelf, met vezels, vlees en mest (voor kunstmest).
Lama's waren ook belangrijke lastdieren in Peru, een land zonder andere roedeldieren voorafgaand aan de komst van Francisco Pizarro en de Spaanse conquistadores. Volgens het Oklahoma State University Department of Animal Science, dragen lama's vaak 25 tot 30 procent van hun lichaamsgewicht gedurende vijf tot acht mijl, maar worden ze niet bereden, behalve door kinderen.
Het moderne gebruik van de lama is vergelijkbaar met die uit het verleden. Lama's worden nog steeds gebruikt als lastdieren in de Andes Hooglanden en kunnen zo nodig een kleine kar trekken. Peruaanse ambachtslieden gebruiken de zachte, warme en luxe wol van de lama voor het spinnen en weven van kleding en andere knitwear items die zowel lokaal als internationaal te koop zijn. Lama-vlees wordt nog steeds gegeten in Peru, waar het meestal wordt geserveerd als biefstuk of gedroogd om te maken charqui (of ch'arki , het originele Quechua-woord waarvan het Engelse woord "jerky" is afgeleid).
Een andere rol is gereserveerd voor een select aantal lama's op Machu Picchu, waar ze vrij grazen en helpen het gras mooi en kort te houden.
Identificatie
De grootte van de lama's en de algemene massa onderscheidt het van de slankere en kleinere guanaco en vicuña. Het varieert ook in kleur (inclusief wit, bruin, grijs en zwart, vast of gevlekt), in tegenstelling tot de guanaco en vicuña. De langere kop, nek en "banaanvormige" oren van de lama onderscheiden het van de kleinere alpaca.
Gedrag en persoonlijkheid
Spuien lama's? Ja, dat doen ze zeker. Maar dit gebeurt normaal alleen wanneer de lama zich bedreigd of geïrriteerd voelt. Over het algemeen zijn lama's met name sociale kuddedieren (ze vinden het zelfs leuk om tegen elkaar te neuriën). Wanneer ze correct zijn opgevoed, zijn lama's ook goed in de buurt van mensen - inclusief kinderen - en tonen ze een rustige maar zeer nieuwsgierige houding.
guanaco
Guanacos, samen met vicuñas, zijn een van de twee wilde kameelachtigen in Zuid-Amerika. Ze zijn voornamelijk te vinden in Argentinië, maar zwerven ook door de hoge vlaktes en bergen van Peru, Bolivia, Chili en, in mindere mate, Paraguay. Guanaco's bestaan ook in de Atacama-woestijn - de droogste woestijn ter wereld - waar ze overleven op watervoerende cactussen en korstmossen.
De guanaco ( Lama guanicoe ) is het tweede hoogste kameelachtige Nieuwe Wereld nadat de lama - en één van de grootste wilde zoogdieren in Zuid-Amerika - zich bevindt bij tussen 3.6 en 3.8 voet (1.10 tot 1.16 m) lang bij de schouder. Volwassenen wegen meestal tussen de 175 en 265 pond (80 tot 120 kg), aanzienlijk lichter dan de grotere lama. Genetisch onderzoek geeft aan dat de lama de gedomesticeerde vorm van de guanaco is.
Net als andere Zuid-Amerikaanse kameelachtigen zijn guanaco's kuddedieren, levend in groepen bestaande uit een enkele territoriale man met zijn familie (of harem), alle mannelijke groepen of groepen volwassen vrouwtjes met hun jongen.
Guanaco's worden gewaardeerd om hun luxe wol, vergelijkbaar in kwaliteit met kasjmier en bijna net zo gewaardeerd als vicuñawol. Guanacos zijn echter kwetsbaar voor recreatieve jacht en stroperij en daarom zijn zowel zij als hun vezels relatief zeldzaam. De hele bevolking is minder dan 600.000 dieren, terwijl er in Zuid-Amerika ongeveer zeven miljoen lama's en alpaca's zijn.
Volgens de IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten: "Op nationaal niveau zullen guanacos waarschijnlijk uitsterven in drie van de vijf landen die hun historische verspreidingsgebied omvatten." Peru heeft een bevolking van slechts 3.500 guanacos en er is een reële bedreiging dat de guanaco helemaal uit het land kon verdwijnen.
Identificatie
Guanaco's zijn slanker dan lama's en alpaca's, met lange benen, een lange nek en puntige oren. Ze hebben langere hoofden dan de vergelijkbare maar meer delicate vicuña. Guanacos verschillen enigszins in kleur op regionale basis, maar verschillen niet zoveel van elkaar als lama's en alpaca's. Kleuren variëren van lichtbruin tot bruinig geel of bruinachtig rood; de buik, de romp en de rug van de benen zijn wit; het hoofd, de oren en de nek zijn grijs.
Gedrag en persoonlijkheid
Guanaco's zijn kuddedieren en vertonen een mate van voorzichtigheid die wordt verwacht van wilde dieren. Indien bedreigd, kan een guanaco over een afstand van 6 voet (1,8 meter) spuwen. Ze communiceren ook door blaten en door staart- en oorposities. Ogen omhoog betekent bijvoorbeeld dat het dier ontspannen is; oren naar voren betekent dat de guanaco gealarmeerd is; platgelegde oren is een teken van agressie. Guanacos verdedigen zich tegen roofdieren - met name de poema - door met hoge snelheden als een groep te rennen. Volwassenen kunnen rennen met snelheden van 64 kilometer per uur, terwijl babyguanaco's, chulengos genoemd, snel na de geboorte kunnen rennen.
Alpaca
De alpaca ( Vicugna pacos ) is een van de twee gedomesticeerde kameelachtigen in Zuid-Amerika, terwijl de andere de grotere lama is. Alpaca's stammen af van wilde vicuñas, terwijl lama's afstammen van wilde guanacos.
Een volwassen alpaca staat op ongeveer 3 voet (0,91 m) bij de schouder en 4,5 tot 5 voet (1,37 tot 1,52 m) van de tenen tot de uiteinden van de oren (waardoor ze kleiner zijn dan lama's en guanacos maar groter dan vicuñas). Mannelijke alpaca's wegen normaal tussen 140 en 185 pond (64 tot 84 kg); vrouwen hebben de neiging kleiner te zijn, met een gewicht van 105 tot 150 pond (48 tot 68 kg).
Alpaca-kuddes zijn te vinden op de hoogvlakten van Zuid-Peru, Ecuador, Noord-Bolivia en Noord-Chili. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) is ongeveer 80 procent van de wereldbevolking (minstens drie miljoen) te vinden in Peru, voornamelijk in de zuidelijke regio's Puno, Arequipa en Cusco.
Alpaca's werden duizenden jaren geleden gedomesticeerd in Peru. In tegenstelling tot de lama, die diende als een pakdier, een bron van vlees en een leverancier van wol, is de alpaca al lang alleen gefokt voor zijn vezel. Alpaca wol wordt beschouwd als een van de beste wol ter wereld, omdat het zacht, warm, luxueus en hypoallergeen is.
Er zijn twee soorten alpaca: de huacaya en de suri. Huacaya fleece is compact en groeit verticaal uit het lichaam met een natuurlijke golving of krimp. Suri fleece hangt in lange en extreem zijdeachtige, potloodachtige "dreadlocks". Huacaya-alpaca's komen veel vaker voor dan het suri-ras, goed voor ongeveer 90 procent van de wereldwijde alpaca-populatie.
Identificatie
Alpaca's lijken het meest op een kleine lama in plaats van de meer slanke guanaco en vicuña. Ze hebben vaak een "teddybeer" -achtig uiterlijk doordat fleece dik op beide benen en gezichten groeit. Alpaca's hebben verschillende natuurlijke kleuren, variërend van wit tot zwart met verschillende tinten grijs en bruin (de internationale alpacawolmarkt erkent officieel 22 natuurlijke kleuren).
Gedrag en persoonlijkheid
Alpaca's zijn intelligente, nieuwsgierige en zachte dieren. Ze leven normaal gesproken als sociale kuddedieren binnen familiegroepen die één dominante man bevatten, maar kunnen ook als huisdier worden getraind en zijn graag afhankelijk van mensen. Net als lama's en andere kameelachtigen spugen alpaca's soms wanneer ze worden bedreigd, waarbij ze hun onaangename projectielen richten op andere alpaca's of soms op mensen in de buurt. Alpaca's maken kakelende geluiden om vriendelijk of onderdanig gedrag te tonen en neuriën vaak als ze tevreden zijn. Ondanks het spugen zijn alpaca's vooral hygiënische dieren die een gemeenschappelijke meststapel gebruiken om te voorkomen dat ze hun graasgebieden vervuilen.
vicuña
De vicuña ( Vicugna vicugna ) is de kleinste en meest delicate van de vier Zuid-Amerikaanse kameelachtigen. Een volwassen vicuña bereikt meestal een hoogte van tussen 2,5 en 2,8 voet (0,75 tot 0,85 m) aan de schouder, met gewichten van 77 tot 130 pond (35 tot 59 kg).
Samen met de guanaco is de vicuña een van de twee wilde kameelachtigen in Zuid-Amerika. Alpaca's zijn gedomesticeerde nakomelingen van de wilde vicuña.
Vicuña's werden beschermd door de Inca-wet voorafgaand aan de Spaanse verovering. Alleen de Inca-koninklijke familie kon vicuñas jagen of kostbare vicuña-kleding dragen, met zware straffen uitgedeeld aan stropers en illegale handelaren. Vicuñas werden ongestraft opgejaagd na de val van het Inca-rijk en de bevolking daalde tot bijna uitsterving. Tegen de jaren zestig bleven er slechts zo'n 6000 vicuñas over op de semi-aride en winderige hoogvlakten van Peru, Argentinië, Bolivia en Noord-Chili.
Dankzij de inspanningen voor natuurbehoud in de afgelopen decennia is de huidige totale vicuña-bevolking net geen 350.000, met de grootste bevolking in Peru (188,327). De rode lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN geeft vicuñas een lijst met "minst belangrijke zorgen".
De vicuña is het nationale dier van Peru en verschijnt op het wapenschild van het land (zoals te zien op de nuevo sol-munt). Ze worden ook door de hele wet beschermd, maar stropen blijft een probleem.
Vicuña-wol is zeer gewild op de internationale markt. Het is ook een van de duurste wolsoorten ter wereld dankzij zijn luxueuze kwaliteiten en zijn zeldzaamheid. Vicuña's kunnen slechts om de drie jaar worden geschoren; in Peru worden het hoeden en scheren van vicuñas bestuurd door een door de overheid gesanctioneerd chacu , een gemeenschappelijk hoedensysteem dat dateert uit Inca-tijden.
Identificatie
Vicuña's lijken qua uiterlijk op guanaco's, maar zijn kleiner, gevoeliger en hebben kortere hoofden. Hun oren zijn puntig zoals die van de guanaco en beide soorten hebben gelijk gekleurde fleeces, lichtbruin op de rug met wit haar op de keel, buik en benen.
Gedrag en persoonlijkheid
Vicuña-kuddes - meestal een familiegroep bestaande uit een man, een aantal vrouwtjes en hun jongen - zwerven op hoogtes van 10.000 tot 16.000 voet (3.050 tot 4.870 m) boven zeeniveau (hoogten waarbij mensen last kunnen hebben van hoogteziekte). Guanaco's worden op grotere schaal verspreid op hoogten variërend van zeeniveau tot 13.000 voet (3900 m). Vicuñas zijn, net als guanaco's, verlegen en op hun hoede voor indringers. Ze hebben een uitstekend gehoor, een beter zicht dan andere kameelachtigen en kunnen lopen met snelheden van 30 mijl per uur (50 km / uur). Net als andere kameelachtigen kunnen vicuñas spugen wanneer ze worden bedreigd.
