Inhoudsopgave:
Na zijn verovering van Oahu in de Slag bij Nu'uanu, bleef Kamehameha de Grote op Oahu en bereidde zich voor om bezit te verwerven van Kauai en Ni'ihau. Echter, slecht weer in de lente van 1796 verhinderde zijn invasieplannen en een opstand op het Grote Eiland van Hawaï vereiste zijn terugkeer naar zijn thuiseiland.
Zich bewust van het gevaar van het achterlaten van de leiders van Oahu, werd hem geadviseerd om ze mee te nemen bij zijn terugkeer naar het eiland Hawaï en om gewone mensen achter te laten aan wie hij het eiland kon overzien. De opstand op Hawaï werd geleid door Namakeha, de broer van Kaiana, een leider van Kauai. De laatste slag om Kamehameha's leven vond plaats in de buurt van Hilo, op het eiland Hawaï in januari 1797, waarin Namakeha gevangen werd genomen en werd geofferd.
De volgende zes jaar bleef Kamehameha op het eiland Hawaï. Dit waren jaren van vrede, maar toch bleef Kamehameha zijn invasie van Kauai plannen en schepen bouwen die bestand waren tegen de harde stromingen van het kanaal tussen Oahu en Kauai. Met de hulp van zijn vertrouwde buitenlandse adviseurs kon Kamehameha verschillende moderne oorlogsschepen en moderne wapens bouwen, waaronder kanonnen.
In 1802 verliet de vloot het eiland Hawaï en ging na een jaar stoppen op Maui naar Oahu in 1803 om zich voor te bereiden op de invasie van Kauai. Een vreselijke ziekte, waarvan de precieze aard nooit is vastgesteld, maar hoogstwaarschijnlijk cholera of tyfeuze koorts, heeft Oahu getroffen, resulterend in de dood van vele opperhoofden en soldaten. Kamehameha was ook getroffen door de ziekte maar overleefde. De invasie van Kauai werd echter opnieuw uitgesteld.
Gedurende een groot deel van de volgende acht jaar van zijn regering, zette Kamehameha zijn plannen voort om Kauai te veroveren, door tal van buitenlandse schepen te kopen. Kauai zou echter nooit overwonnen worden. Het eiland werd naar het koninkrijk gebracht door middel van een onderhandelde overeenkomst die tot stand kwam door een ontmoeting tussen de regerende heerser van Kauai, Kaumualii en Kamehameha op Oahu in 1810.
Eindelijk was Hawaii een verenigd koninkrijk, onder de heerschappij van Kamehameha I.
De vroege jaren van regel
In de eerste jaren van zijn regering omringde Kamehameha zich met een aantal adviseurs bestaande uit vijf leiders die een integrale rol hadden gespeeld bij de verovering van Hawaï. Ze werden geraadpleegd over de meeste staatszaken. Toen ze stierven, ervaarden hun zonen hun invloed echter niet. Kamehameha werd geleidelijk een absolute vorst.
Kamehameha was trots op zijn sterke banden met de Britten. De sterke invloed van het Britse regeringssysteem is te zien in een groot deel van de door Kamehameha opgerichte overheid. Hij benoemde een jong hoofd, genaamd Kalanimoku, om op te treden als zijn uitvoerende macht.
Kalanimoku ging verder met de naam van William Pitt, de Engelse premier, en in feite diende hij Kamehameha als premier, penningmeester en hoofdadviseur. Bovendien benoemde Kamehameha een gouverneur tot zijn vertegenwoordigers op elk eiland, omdat hij er niet altijd zelf kon zijn. De enige uitzondering was Kauai, die toestemming had om een zijrivierkoninkrijk te blijven dat Kamehameha als soeverein erkende.
Deze gouverneurs werden benoemd op basis van loyaliteit en bekwaamheid in plaats van enige rang als chef. Daarnaast werden belastingontvangers aangesteld om een grote hoeveelheid inkomsten te genereren die nodig waren om de koning en zijn rechtbank te ondersteunen.
Een blik op de Hawaiiaanse vlag, die nog steeds de vlag van Hawaï is, toont de speciale relatie tussen Groot-Brittannië en Hawaï.
Voor de mensen was dit geen geheel nieuw regeringssysteem. Ze hadden lang in een feodale maatschappij geleefd, waar het land eigendom was van de heersende leiders en waar het kapu-systeem met bijna elk facet van het Hawaïaanse leven omging. Kamehameha maakte gebruik van het kapu-systeem om zijn heerschappij te verstevigen.
Kamehameha verenigde de eilanden en vestigde zich als een opperste heerser. Door de andere stamhoofden te allen tijde dicht bij zich te houden en hun land op verschillende eilanden te herverdelen, zorgde hij ervoor dat er geen opstanden konden plaatsvinden.
Kamehameha bleef ook trouw aan zijn eigen goden. Terwijl hij luisterde naar de verhalen van de christelijke God van buitenlanders die het hof bezochten, waren het de goden van zijn afkomst die hij uiteindelijk eerde.
Jaren van vrede
Kamehameha bleef tot de zomer van 1812 op Oahu, toen hij terugkeerde naar het Kona-district op het Grote Eiland van Hawaï. Dit waren jaren van vrede. Kamehameha bracht zijn tijd door met vissen, heiaus (tempels) herbouwen en werken aan de toenemende landbouwproductie.
Tijdens deze jaren bleef de buitenlandse handel toenemen. Handel was een koninklijk monopolie en Kamehameha vond het leuk om persoonlijk deel te nemen. Hij nam genoegen met het omgaan met kapiteins van schepen over ladingen en trades.
Zoals geschreven door Richard Wisniewksi in zijn boek, De opkomst en ondergang van het Hawaiiaanse koninkrijk:
"De consolidatie van de Hawaiiaanse eilanden door Kamehameha in één koninkrijk was een van de grootste successen in de Hawaiiaanse geschiedenis. Drie belangrijke factoren droegen bij aan deze prestatie: 1) de buitenlanders met hun wapens, advies en fysieke hulp; 2) de feodale Hawaiiaanse samenleving met het gebrek aan verschillende stammen met intense tribale loyaliteiten en waarschijnlijk de belangrijkste invloed; 3) de persoonlijkheid van Kamehameha.
"Hooggeboren en getraind om te leiden, bezat Kamehameha alle kwaliteiten van een sterke leider: hij was krachtig in fysiek, behendig, onbevreesd en beschikte over een sterk brein, hij inspireerde gemakkelijk loyaliteit aan zijn volgelingen. Hoewel hij meedogenloos was in oorlog, was hij vriendelijk en vergevingsgezind wanneer hij Hij heeft nieuwe dingen en nieuwe ideeën gebruikt om zijn eigen belangen te behartigen, hij waardeerde de voordelen die door buitenlanders werden geboden en gebruikte hij in zijn dienst, maar hij viel nooit in hun macht. en interne kracht, hij hield zijn koninkrijk samen tot de laatste dagen van zijn leven. "
In april 1819 werd de Spanjaard Don Francisco de Paula en Marin opgeroepen naar het grote eiland van Hawaï.
Marin had de wereld over gereisd, van Spanje naar Mexico, naar Californië en uiteindelijk naar Hawaï, waar hij de eerste ananas op de eilanden heeft geplant.
Vloeiend in het Spaans, Frans en Engels, Marin diende Kamehameha als zowel tolk als manager van de handel. Marin had ook enige medische basiskennis
Noch de moderne geneeskunde, noch de religieuze en medische krachten van de kahuna's hebben de toestand van Kamehameha, die ziek was geworden, kunnen verbeteren.
Op 8 mei 1819 stierf koning Kamehameha I van de Verenigde Naties van Hawaï.
Nogmaals, zoals geschreven door Richard Wisniewksi in zijn boek, De opkomst en ondergang van het Hawaiiaanse koninkrijk:
"Toen het bericht van de dood van de koning het volk bereikte, viel een groot verdriet op hen." Als bewijs van verdriet, verhoogden degenen die in nauwe omgang met de koning leefden hun verdriet door zelfverminking, zoals het uitschakelen van een of meer voortanden.
Maar sommige van de extremere voorbeelden van verdriet, zoals zelfmoord, waren geleidelijk vervaagd als gevolg van de invloed van de cultuur van de vreemdeling. Met uitzondering van mensenoffers, die Kamehameha op zijn sterfbed had verboden, werden de oude gebruiken voor de overledene koning in acht genomen. Op het juiste moment werden de botten zorgvuldig verborgen en hun locatie is nooit onthuld. "
Vandaag kun je vier beelden van Kamehameha de Grote bekijken - in Honolulu op Oahu, Hilo en Kapaau op Hawaii Island en in Washington D.C. in Emancipation Hall in het U.S. Capitol Visitor Center.
