Het Dogenpaleis, dat uitkijkt op de Piazzetta van het San Marcoplein (Piazza San Marco), is een van de topattracties in Venetië. Ook wel het Dogenpaleis genoemd, het Dogenpaleis was de zetel van de macht voor de Venetiaanse Republiek - La Serenissima - eeuwenlang.
Het Dogenpaleis was de residentie van de Doge (de heerser van Venetië) en huisvestte ook de politieke organen van de staat, waaronder de Grote Raad (Maggior Consiglio) en de Raad van Tien. Binnen het weelderige complex waren er rechtbanken, administratieve kantoren, binnenplaatsen, grote trappen en balzalen, evenals gevangenissen op de begane grond. Extra gevangeniscellen bevonden zich aan de overkant van het kanaal in de Prigioni Nuove (Nieuwe Gevangenissen), werden gebouwd aan het einde van de 16e eeuw en verbonden met het paleis via de Brug der Zuchten.
Je kunt de Brug der Zuchten, de martelkamer en andere sites die niet toegankelijk zijn voor bezoekers bekijken op de geheime reisroute van het Dogenpaleis.
Historische archieven wijzen erop dat het eerste hertogelijke paleis in Venetië rond het einde van de 10e eeuw werd gebouwd, maar dat veel van dit Byzantijnse gedeelte van het paleis het slachtoffer was van latere wederopbouwinspanningen. De bouw van het meest herkenbare deel van het paleis, de zuidgevel in gotische stijl met uitzicht op het water, begon in 1340 om de vergaderzaal voor de Grote Raad te houden.
Er waren talrijke uitbreidingen van het Dogenpaleis in de daaropvolgende eeuwen, waaronder na 1574 en 1577, toen branden delen van het gebouw verwoestten. Grote Venetiaanse architecten, zoals Filippo Calendario en Antonio Rizzo, alsook de meesters van de Venetiaanse schilderkunst - Tintoretto, Titiaan en Veronese - droegen bij aan het uitgebreide interieurontwerp.
Het belangrijkste seculiere gebouw van Venetië, het Dogenpaleis, was het huis en het hoofdkwartier van de Venetiaanse Republiek gedurende ongeveer 700 jaar tot 1797 toen de stad aan Napoleon viel. Het is een openbaar museum sinds 1923.
