Zuidoost-Aziatische mangosteenvrucht

Als er maar één smakelijke, onbekende traktatie is om te proberen tijdens het reizen in Zuidoost-Azië, dan is het mangosteenvrucht. Met delicaat, melkachtig wit vlees dat praktisch in je mond oplost, wordt mangosteenvrucht hoog gewaardeerd door mensen in heel Azië. Samen met een unieke smaak heeft mangosteen een groot aantal gereputeerde gezondheidsvoordelen.

Ondanks de naam heeft mangosteen niets te maken met normale mango's. Mangosteentjes zijn perfect rond met een donkere, paarse korst die wegschilt, je vingers bevlekt en fijne, smaakvolle fruitsegmenten onthult. Zaden zijn klein genoeg om zonder zorgen te worden gegeten.

Veel Amerikanen buiten Hawaii zijn niet bekend met mangosteenvrucht; het werd tot oktober 2007 verbannen van import naar de Verenigde Staten uit angst voor het introduceren van exotische insecten. De beperkte beschikbaarheid van de mangosteen buiten Azië en de heerlijke smaak moeten het in je favorieten plaatsen in Zuidoost-Azië!

Namen voor Mangosteen

Mangosteen heeft veel namen, maar in Azië wordt het geroemd als de 'koningin van het fruit'.

• De officiële naam van de vrucht is paarse mangosteen ( Garcinia mangostana ).
• In het Thais wordt mangosteen genoemd mang-Khud .
• In Maleisië en Indonesië staat mangosteen bekend als Buah (fruit) manggis (Mangosteen).

Plaatsen waar Mangosteen groeit

Thailand groeit de meest paarse mangosteen, maar het gedijt ook in Maleisië, Indonesië en de Filippijnen.

De meeste pogingen om de mangosteen buiten Azië te laten groeien (er zijn er veel geweest vanwege de hoge marktwaarde) hebben slechts een beperkt succes gehad. Plantages in Puerto Rico hebben het meeste geluk gehad met mangosteenvruchten buiten Azië.

Het vinden van goede mangosteen buiten Azië is niet eenvoudig. De korte levensduur van het fruit maakt het importeren tussen deze landen bijzonder moeilijk. Ingeblikte en ingevroren soorten zijn lang niet zo lekker als het verse fruit. Sommige chique restaurants hebben gelobbyd met dure dessertaanbiedingen gemaakt van mangosteen. Het fruit is soms te vinden in Aziatische supermarkten, maar de prijs per pond is meestal veel hoger dan voor ander fruit.

Mangosteenseizoen in Zuidoost-Azië

Mangosteenbomen geven de voorkeur aan warme en natte klimaten met een hoge luchtvochtigheid, dus het fruit is het beste in de zomermaanden. De benauwende hitte van Thailand tussen april en juli, net als het regenseizoen begint, is de perfecte tijd om goede mangosteen te vinden. Mangosteenvrucht is het beste in Maleisië tussen juni en augustus.

Natuurlijk verschilt het mangosteenseizoen van land tot land in Azië, afhankelijk van het klimaat en de moessonseizoenen van elk seizoen. Het mangosteenseizoen valt vaak samen met het durian-seizoen. Durian staat in Azië bekend als "de koning van het fruit", dus de koning houdt ervan om zijn "koningin" in de buurt te hebben. Als je veel durian fruit in het seizoen ziet, is de kans groot dat je ook een goede mangosteen kunt vinden.

Hoe de perfecte mangosteen te kiezen

Als u mangosteenvrucht buiten Zuidoost-Azië koopt, is het duur, dus u zult beslist het beste fruit voor de prijs willen kiezen. De rompen zijn verrassend dik, zodat veel van het gewicht uiteindelijk wordt weggegooid in plaats van gegeten.

De mangostans die je kiest, mogen niet keihard zijn; ze zouden een beetje moeten geven, maar niet scheuren als ze geperst worden. Hoe donkerder de kleur, hoe beter. Kies voor fruit met de groene stengel nog steeds aan de bovenkant bevestigd.

Het "insider" geheim voor het verstandig kiezen, is om de bodem van elk fruit te observeren. Het aantal bloemblaadjes op het kleine, verhoogde patroon komt eigenlijk overeen met het aantal stukjes eetbaar vlees dat erin zit. Over het algemeen, hoe smakelijker, witte segmenten in je mangosteen, hoe beter! Demonstreren dat je precies weet hoeveel eetbare stukjes er in elke vrucht zitten, is een leuke grap om te spelen op vrienden die nog nooit mangosteen hebben geprobeerd.

Alle fruitsegmenten die geel of verkleurd zijn, kunnen bitter zijn en moeten worden weggegooid.

Hoe Mangosteen Fruit te eten

Hoewel de donkere korst rijk is aan fytonutriënten, is het niet eenvoudig om pesticiden en antischimmelsprays af te wassen. Schil in plaats daarvan de korst af; je kunt het starten met een mes of gewoon je vingers gebruiken. Maak een snede in het midden van de vrucht en trek deze vervolgens voorzichtig in twee helften. Let op. Sap uit de mangosteenromp zal vlekken maken op vingers en kleding!

De zachte fruitsegmenten binnenin zijn glad - verlies ze niet! Gooi eventuele gelige stukken en maak je geen zorgen over de kleine zaadjes.

Van oogst tot markt, duurt mangosteenvrucht slechts een paar dagen in de hoge hitte en vochtigheid van Zuidoost-Azië - consumeer het fruit voordat het een kans heeft om te verwennen.

Gezondheidsvoordelen van mangosteenvruchten

Felgekleurde voedingsmiddelen krijgen vaak hun kleuren van stoffen die gezondheidsvoordelen bieden; mangosteenvrucht is niet anders. Die schil met schilfers, meestal afgepeld en weggegooid, wordt al generaties lang in Azië als natuurlijk medicijn gebruikt. Thee gemaakt van mangosteenschil wordt gebruikt voor de behandeling van diarree, urineweginfecties en andere kwalen. De schil wordt gebruikt om wonden, insectenbeten, infecties en huiduitslag te behandelen.

Tannines en verbindingen bekend als xanthonen die in mangosteen worden aangetroffen, worden verondersteld antikanker- en ontstekingsremmende eigenschappen te hebben. Maar zoals veel supplementen zijn er niet genoeg onderzoeken uitgevoerd om overtuigende gegevens te produceren.

Iets waar wetenschappers het over eens kunnen zijn, is echter dat mangosteenvruchten gezonde mineralen bevatten, zoals mangaan, magnesium en koper. Mangosteen bevatten ook een goede hoeveelheid foliumzuur.

Interessant is dat mangosteen relatief lage hoeveelheden vitamine C en andere vitaminen bevat in vergelijking met bekend fruit. De veronderstelde voordelen voor de gezondheid die de mangosteen de titel 'superfruit' opleveren, worden verondersteld afkomstig te zijn van de vele fytonutriënten die niet worden bijgehouden of volledig genoeg worden begrepen om op etiketten te worden vermeld.