Inhoudsopgave:
Neil Young zong ooit: "Rock and roll zal nooit doodgaan." Dat is misschien waar, maar Hard Rock Park, een prachtig themapark gewijd aan het muzikale genre, stierf een snelle en vroegtijdige dood.
Na opening in 2008 heeft het Myrtle Beach, South Carolina park een faillissement aangevraagd voordat het het einde van het eerste seizoen bereikte. Het heropend onder nieuwe eigenaren en management in 2009 als Freestyle Music Park. Helaas is dat park gesloten aan het eind van het seizoen van 2009 en is het niet heropend. Veel van de attracties zijn verkocht aan andere parken en het pand is verwoest.
Er zijn een aantal redenen die kunnen hebben geleid tot de ondergang van het park. Waarschijnlijk was het een combinatie van factoren. Om te beginnen leed het aan een spectaculair slechte timing; het park opende in de tweede helft van 2008, net toen de Grote Recessie zich ontvouwde en de economie krimpte.
Hard Rock Park had ook last van een hopeloos gebrekkig marketingbudget. Er was bijna niemand die het park bezocht, omdat bijna niemand het wist, vooral niet buiten de lokale markt. De hoop was blijkbaar dat de menigte bezoekers die naar Myrtle Beach kwamen en de stranden van Grand Strand verstopte, hun weg naar het park zou vinden zodra ze aankwamen. De stranden waren in 2008 volop druk; het park was dat niet.
De exploitanten maakten ook een paar beschaafde bewegingen, waaronder het in rekening brengen van een premium ticketprijs zonder korting voor kinderen of senioren en nooit het aanbieden van kortingen of promotiespraktijken en -beleid waarbij vrijwel elk ander park betrokken is. Er zijn een aantal andere factoren die mogelijk het lot van Hard Rock Park hebben verzegeld, maar het valt niet te ontkennen dat het een geweldige plek was. Laten we terugdenken aan wat het zo geweldig maakte.
Musings
Muziek was overal : in elk land op de achtergrond spelen, de inspiratie bieden voor elke rit en live worden uitgevoerd op meerdere podia. Muziek volgde zelfs gasten in de badkamers van het park.
Het detailniveau was vaak verbazingwekkend. Bijvoorbeeld, de originele versie van een nummer, zeg 'Purple Haze', dat langs de looppaden in het Rock & Roll Heaven-gebied werd gespeeld, veranderde naadloos in een noot-voor-noot calypso-versie van de melodie als gasten de Reggae River Falls-attractie naderen . Dit soort momenten, samen met de aanzienlijke eigenzinnigheid van het park (dat wil zeggen een op Elvis lijkend koeienstandbeeld maakte een praatje met toeschouwers voordat ze met zijn uiers bespoten werden) en onschadelijke oneerbiedigheid (het neon in het bord met de borden Great Meals Diner werd gemakkelijk verbroken om te lezen "Eat Me ") een aanstekelijke vrolijkheid instellen die niet anders kon dan glimlachen.
Rockmuziek, die ironisch genoeg ooit diende als een generatie-definiërende klaroengeschal, maar nu generaties overbrugt, diende als een ideaal referentiepunt om het park te verbinden met zijn brede scala aan gasten. Dat gezegd hebbende, was Hard Rock Park voor iedereen?
Laat de "Hard Rock" -tag je niet gooien. Net als de Hard Rock Cafés waarmee het verbonden was (hoewel, vreemd genoeg, er was geen Hard Rock Cafe op het terrein), kenmerkte het park vele muzikale genres, met de nadruk op klassieke rock van eeuwenoude leeftijd. In tegenstelling tot de cafés was de muziek echter niet oorverdovend, zodat gezinnen en oudere gasten hun gezond verstand (en hun gehoor) konden behouden. Met de shows, livemuziek en coole sfeer konden achtervolgende bezoekers genoeg vinden om te doen. Het zou leuk geweest zijn als het park meer attracties had zoals de Moody Blues-rit, Nights in White Satin- The Trip.
Ouders hebben misschien geweigerd om de volle prijs te betalen voor jonge kinderen; de activiteiten gericht op kinderen onder de 36 centimeter hebben waarschijnlijk de kosten niet gerechtvaardigd.
Hard Rock Park had niet de brandschone persona, zeer meeslepende omgevingen of blockbuster E-ticketattracties van een Disney-park (hoewel Nights in White Satin bijna-Disney-kwaliteit en vrij was trippy ). Noch had het een Six Flags-waardig arsenaal aan sensatie machines (hoewel de 150-voet lange, 65-mph Led Zeppelin achtbaan meer dan zijn eigen hield onder witte knokkel ritten). Maar Hard Rock Park had een boeiend thema dat slim werd benut om een boeiende, leuke ervaring te creëren.
Ik weet het: het is alleen rock & roll. Maar bijna iedereen vindt het leuk. En bijna iedereen die het heeft bezocht (wat een heel lotta volk was), kreeg een kick van Hard Rock Park.
Overzicht
Het 70 hectare grote Hard Rock Park van $ 400 miljoen was het eerste park met rock-muziek als thema. Het bood rock-beïnvloedde attracties, samen met veel rock-'n-roll memorabilia, shows, live muziek, restaurants, winkels en een amfitheater dat concerten presenteerde. Het park had zes zones:
- All Access Entry Plaza - Wat zou een Hard Rock Park zijn zonder winkels? Dit was de plek om impulsaankopen te doen op weg naar en van het park.
- Cool land - Het is niet meer dan logisch dat een park in het zuiden, zelfs eentje dat op rock en roll is gericht, zijn cowboyhoed tot country-rockmuziek zou hebben getipt. Het kenmerkte Eagles Life in de Fast Lane, een familie achtbaan in mijnstreinstijl.
- Rock & Roll Heaven - Dit gebied was opgedragen aan Jimi Hendrix, John Lennon en andere rocklegendes die het niet langer tot 11 jaar oprolden. Merkwaardig genoeg omvatte het een reggae-thema interactieve waterspeelstructuur en een Malibu Beach Party duik- en stuntshow.
- Britse invasie - The Beatles, Stones, The Who en meer moderne Britse artiesten hebben hier hun steentje bijgedragen. Dit was het meest rijkelijk gethematiseerde deel van het park. Het bevatte Led Zeppelin- The Ride, een sensatie rit van wereldklasse met een wilde Led Zeppelin overlay. Hier bevond zich ook de nacht in White Satin Ride. Er was ook een unieke achtbaan die gebruikmaakte van een reuzenrad-achtig lanceersysteem.
- Verloren in de jaren '70 was een binnenruimte die de dubieuze mix van disco, punk en glam-muziek van het decennium gebruikte als achtergrond. Dit was het minst rijkelijk gethematiseerde deel van het park. Het omvatte Alice's Restaurant, de full-service eetcafe van het park dat Thanksgiving-diner en mosselvissoep serveerde. (Het maakt niet uit dat het lied van Arlo Guthrie waarop het was gebaseerd, werd uitgebracht in 1967 en niet in de jaren zeventig.)
- Geboren in de VSA gevierde Amerikaanse rockers (die vermoedelijk niet dood waren, hebben niet opgenomen in de jaren '70 en hadden niets te maken met countrymuziek). Een van de attracties was Slippery When Wet, een omgekeerde achtbaan met waterkanonnen aan boord.
