Marina Sirtis op Hollywood, Gender Politics, Ageism en the Ultimate Doctor Who

Marina Sirtis op Hollywood, Gender Politics, Ageism en the Ultimate Doctor Who

Interview uitgevoerd op 9 september 2014 door Evelyn Reid

--

Evelyn Reid: Hallo Marina! Ik ben net klaar met chatten met je imzadi. Hij zegt hallo en geeft zijn liefde.

Marina Sirtis: Ohhh, waar is hij?

Evelyn Reid: Ik weet het niet zeker.

Marina Sirtis: Hij is misschien al op in Canada. Hij regisseert veel in jouw land.

Evelyn Reid: Doet hij? Interessant dat je zijn regie hebt opgevoed omdat ik dat was net daarover met hem praten, specifiek over wat je zei. Ik had je van een conferentie in 2012 geciteerd. Je zei dat Jonathan Frakes in de 36 jaar van je carrière de beste regisseur was met wie je ooit samenwerkte.

Marina Sirtis: En het is waar.

Evelyn Reid: Hoe kan dat? Waar gaat het over de stijl van Jonathan die zo prijzenswaardig is?

Marina Sirtis: Welnu, regisseurs - en ik verheerlijk hier hier, je moet het begrijpen - bestuurders hebben de neiging om in een van de twee categorieën te vallen. Er zijn regisseurs waar de acteurs dol op zijn. En er zijn regisseurs waar de bemanning dol op is. De liefde is om verschillende redenen. De acteurs van regisseurs houden van je proces, je werk en wat je doormaakt. Als ze zelf een acteur zijn, dan hebben ze goede suggesties te doen, luisteren ze … alles wat je van een regisseur als acteur wilt. De liefde van de regisseur crew weet wat ze doen op set, de crew hoeft geen belachelijke uren te werken. Nou, de uren zijn hoe dan ook belachelijk, maar je hoeft in ieder geval niet te werken extra belachelijke uren. Je hebt een aantal mensen die komen werken en ze weten niet wat ze die dag zullen gaan fotograferen. Ze hebben het soort vleugel. Maar Jonathan? Hij heeft een plan, hij heeft een agenda, hij weet welke shots hij wil, hij weet precies wat hij wil. De bemanning houdt van hem omdat hij weet wat hij doet.

Evelyn Reid: Rechts.

Marina Sirtis: Het komt zelden voor dat je op een filmset of tv gaat en iedereen op de set is dol op de regisseur. Ik bedoel, ze zouden op het glas lopen voor Jonathan. En daar is zijn persoonlijkheid. Hij is een natuurkracht.

Evelyn Reid: Dat is wat ik heb gehoord, dat hij bijna de lijm is die het team op een manier bij elkaar houdt.

Marina Sirtis: Nee, ik ben de lijm.

Evelyn Reid: Oh, jij bent de lijm!

Marina Sirtis: Ik ben de lijm. Hij is als de energie. Hij is zo … ik herinner me de eerste keer dat ik hem ontmoette. Hij kwam in de trailer van de make-up en het leek wel of er een orkaan was uitgeblazen. Hij is echt als een groter dan levensgrote persoon.

Evelyn Reid: Hij moet krachtige chi hebben. (Gelach).

Marina Sirtis: Oh, hij is prachtig . Maar voor zover iedereen bij elkaar blijft, zou ik dat zijn. Ik ben degene die kookt en uitnodigt en ervoor zorgt dat iedereen op hun bord luncht. Ik was de moederkip.

Evelyn Reid: De moeder duivin van de Enterprise. (Gelach). Een verre schreeuw van het meesterbrein dat Troi zou moeten zijn.

Marina Sirtis: Dat is juist. Ik had de hersens moeten zijn …

Evelyn Reid: … wat volkomen logisch is. Ik vroeg me als kind af waarom je niet meer autoriteit op het schip had. Je bent een empathie. Je kunt de emoties van andere mensen lezen. Dat is een krachtig wapen. Of een diplomatiek hulpmiddel. Picard had je bij elke bocht moeten raadplegen op het moment dat het een humanoïde betrof.

Marina Sirtis: Het is waar. Ze is technisch de slimste persoon in de kamer. Maar dat werkte niet voor veel van de verhalen. En ik heb dit vaak gezegd en ik haat mezelf omdat ik het zeg, maar ik denk dat het gezegd moet worden, want scifi-fans moeten het in hun hoofd krijgen dat ja, we maken shows over de toekomst. Maar de shows zijn niet geschreven door schrijvers uit de toekomst. Het zijn de schrijvers van vandaag, met al hun zwakheden en ideeën en onverdraagzaamheid en geschiedenissen en bagage. Dat moet je onthouden. Deze shows worden niet geschreven in de 24^th eeuw. TNG werd geschreven in de 20^th eeuw. En door mannen in het algemeen.

Evelyn Reid: Rechts. Sterker nog, ik denk dat er maar één vrouwelijke schrijver in het team zat? Of was dat met de originele Star Trek-serie?

Marina Sirtis: We hadden er twee. Jeri Taylor was een schrijver / producer in onze show voor vele jaren. En terwijl we het over schrijvers hebben, schreef Michael Piller me prachtige dingen. Absoluut gedaan.Maar dit probleem is niet alleen van toepassing op Star Trek. Dit is een probleem met alle sci-fi.

Evelyn Reid: God ja. En ik zou daar ALLE Noord-Amerikaanse televisie toevoegen, behalve zeldzame uitzonderingen. Weet je, ik dacht net aan dat hele probleem in de context van TNG. Nogmaals, zelfs als een kind leek het alsof er iets was met de vrouwen in de show in de zin van, wat is er gebeurd met Denise Crosby? Waar is ze gebleven? In de eerste afleveringen was ze fascinerend, maar naarmate de show vorderde, leek haar personage triviaal. En waarom was Gates plotseling van de show? En hoe gaat het met de pruik toen ze terugkwam? Haar haar was vroeger prima. Het leek alsof er een onbalans was met betrekking tot de vrouwelijke karakters of mogelijk zelfs behandeling op de set. En we zijn nog niet eens in de kostuums van Troi geraakt.

Marina Sirtis: Nou, Denise stopte. Zo simpel is het. Denise was niet blij met het maken van een tv-serie en ze stopte. Maar weet je, ze waren heel aardig omdat ze een contract had. Het hadden gaten kunnen zijn en hielden haar vast aan haar contract, wat in het verleden in de showbusiness is gebeurd. Vooral omdat ze zo populair was.

Evelyn Reid: Ze was enorm.

Marina Sirtis: Ze was enorm! Haar en gegevens waren de twee populairste karakters van ver op de show in het begin toen we de show voor het eerst begonnen. Maar Gene Roddenberry wilde niet dat iemand op de show niet blij was. Ze wilde weggaan en hij zei: "ga liefde. Veel geluk! "Wat Gates betreft, dat was iets anders, je zou met haar moeten praten.

Evelyn Reid: Natuurlijk.

Marina Sirtis: Ze werd losgelaten. Maar ze beseften dat ze een vreselijke vergissing begingen en ze brachten haar terug. Weet je, het is moeilijk voor vrouwen in deze business. Maar we hebben het nu over de jaren 80, eind jaren '80, begin jaren '90. Dit was lang geleden. Sindsdien is het veel veranderd, godzijdank.

Evelyn Reid: (zucht).

Marina Sirtis: Iets wat je moet begrijpen over Hollywood en ik maak hier geen grapje: Hollywood gaat helemaal over het haar.

Evelyn Reid: (barst van het lachen).

Marina Sirtis: Bij Hollywood draait alles om het haar. Daarom zie je nooit iemand met een haar misplaatst op tv. Ooit. Net als GOD VERBODEN zou er één haar uitsteken. Dat is het. Ik weet het niet waarom ze concentreren zich op het haar. Maar dat doen ze. In zeven jaar tijd, op TNG, waren de enige biljetten die ik ooit heb onderscheiden van de "omg je briljante" aantekeningen waarvan ik ben als ja, ja, ik begrijp het … de enige keer dat ik ooit een briefje of een telefoon kreeg oproep was voor dingen als "um, heb je de kleur van je lippenstift veranderd?" Of "heb je iets aan de voorkant van je haar gedaan? Het ziet er niet hetzelfde uit. "Ik bedoel, letterlijk. Dit is waar ze over geobsedeerd zijn. Hoe je eruit ziet.

Evelyn Reid: Maar zie je echt hetzelfde aan de andere kant van de vijver?

Marina Sirtis: Ik zeg altijd, in Engeland gaat het eigenlijk tegen je in om er goed uit te zien.

Evelyn Reid: Geez.

Marina Sirtis: In feite, hoe slechter je eruitziet, hoe beter. Ik zeg altijd dat wanneer ik terugkom in mijn volgende leven, ik terug wil komen naar vet en noordelijk en op die manier, ik zal nooit stoppen met werken in Engeland.

Evelyn Reid: Weet je, ik was een paar weken geleden aan het kijken naar deze film. Het heet "The Hairdresser". Het is Duits en ik denk dat het in 2010 uitkwam. Zijn sterretje is in de eerste plaats een vrouw, ze is zwaarlijvig, ze is van middelbare leeftijd, ze kan haar gezicht nog steeds bewegen dus het is duidelijk dat ze niet veel heeft botox en GASP, ze heeft een seksleven. Een expliciete. En raad eens? De film was geweldig!

Marina Sirtis: De film was geweldig, toch?

Evelyn Reid: Het was prachtig . Maar dat zie je gewoon niet hier in Noord-Amerika, in Hollywood of zelfs in het algemeen. Dus aan de ene kant, zoals je eerder zei, is er veel veranderd sinds de jaren '80, maar aan de andere kant is er het argument dat we misschien achteruit gaan in termen van hoe we vrouwen portretteren op het grote scherm en op het kleine scherm. .

Marina Sirtis: Ik doe. Ik ben een van die mensen die denkt dat we achteruitgaan.

Evelyn Reid: En als een vrouw zelf voelde ik me al rechteloos door Hollywood toen ik op de leeftijd van 25 kwam omdat het leek alsof televisie en films me vertelden dat mijn leven voorbij was, dat mijn beste jaren voorbij waren. Ik ben klaar. Ik ben over. Ik ben vanaf daar allemaal achteruitgang.

Marina Sirtis: Nou schat, je probeert van mijn leeftijd te zijn.

Evelyn Reid: Maar je bent mooi! Dit is krankzinnig. En beledigend. Ik zou graag meer van YOU en meer vrouwen zoals YOU op het scherm zien. Marina, wat kunnen we doen om dat te veranderen?

Marina Sirtis: Het is door JOU, het zijn mensen zoals jij … en ik zeg dit altijd tegen fans op conventies omdat het waar is. De fans, de mensen die hun tv-toestellen aanzetten en bioscoopkaartjes kopen, hebben de macht . Ze hebben de kracht. Ze weten echter niet dat ze de macht hebben. Als ze eigenlijk - en ik zeg niet boycot-sci-fi - maar als je echt een brief hebt geschreven, als je echt een brief schreef … weet je, een persoon schrijft in poll-termen … een geschreven brief is gelijk tot 5.000 mensen die niet de moeite hadden om te schrijven maar dezelfde mening hadden.

Evelyn Reid: Dat is belangrijk.

Marina Sirtis: Mensen moeten meedoen. Weet je, mensen zeggen tegen me: "wanneer was de laatste keer dat je naar de film ging", en ik zeg: "Ik kan het me niet herinneren", want er is niets dat ik vooral wil zien. Let wel, ik breng veel tijd door in vliegtuigen en het zou mijn idee zijn van de totale hel als ik op het vliegtuig naar Londen zou stappen en alle onboard films gezien zou hebben. Het is een reis van zeven uur!

Evelyn Reid: (gelach)

Marina Sirtis: Dus ik zie wel films, maar alleen in het vliegtuig. Maar in Europa is het daar ook regressief. Het ageïsme gebeurt daar ook.

Evelyn Reid:Oh nee,het pakt ook daar aan.

Marina Sirtis: Het komt door … Ik denk dat het komt door reality-televisie.

Evelyn Reid: Reality televisie? Nou die beweging heeft zeker had een impact op productiebudgetten voor fictieshows. Reality-shows zijn veel goedkoper om te maken.

Marina Sirtis: Dat is niet alleen dat. Ik denk dat mensen deze "normale" mensen op tv zien denken dat ze "normaal" zijn. Maar ze zijn niet de norm, anders zouden ze niet op televisie zijn. In de wereld van vandaag zijn echte normale mensen niet op tv. Dus je krijgt deze reality tv-programma's en iedereen ziet er, weet je, ongelooflijk uit en zodra ze $ 100 op zak hebben, gaan ze plastisch geopereerd worden. Dit is waarom ik denk dat we achteruit gaan: het is alsof we de voortgang van de jaren '60 en de jaren '70 hebben gewist, waar vrouwen zeiden: "Het gaat over wat er in mijn hoofd zit, niet hoe groot mijn bh-cup is."

Evelyn Reid: … of hoe strak de huid op mijn gezicht is.

Marina Sirtis: Precies. Wanneer je 16-jarige meiden laat nemen om een ​​plastische chirurgie door hun ouders te laten ondergaan, hoe kun je dan zeggen dat we niet achteruit gaan?

Evelyn Reid: En wat ook interessant is, is de impact van sommige procedures op de psyche, de menselijke conditie. Er is onderzoek dat naar buiten komt, dat kijkt naar de impact van botox op empathie. Wat het onthullend is, is een enge, ontmenselijkende trend: als je je gezicht niet kunt bewegen als je vriend problemen ervaart, als je hun gezichtsuitdrukkingen van emoties niet kunt nabootsen zoals mensen dat natuurlijk doen, verlies je misschien je menselijk vermogen om inleven in een ander, verlies je het vermogen om andermans pijn, verdriet en vreugde te voelen. Mededogen? Tot ziens.

Marina Sirtis: Ik heb dat nog niet gehoord maar het maakt totaal, totaal zin. Ik heb met actrices gewerkt en ik noem geen namen, maar ik zou naar ze kijken denken, "kind, wat is er mis met je gezicht?" Ik besefte dat alleen de mond in beweging is. Niets anders beweegt. Maar weet je, ik ga het niet kloppen omdat deze vrouwen? Ze voelen dat ze niet goed genoeg zijn.

Evelyn Reid: (zucht). De druk.

Marina Sirtis: Het is de druk. Ze voelen dat ze niet goed genoeg zijn. Het is geen "keuze". Botox krijgen is geen # 1 keuze op hun bucketlist.

Evelyn Reid:Ze zijn bang dat ze nooit meer aan het werk zullen komen, terwijl de set vol zit met de kale, de dikke en de oudere … op voorwaarde dat ze mannen zijn.

Marina Sirtis: Dat is waar ze zich zorgen over maken. Deze maatschappij is zo jeugdgericht dat God ze oud laat lijken. Ze moeten bang worden gemaakt. Gelukkig ben ik geboren met de houding "Het maakt mij niet uit wat je denkt van mij". Ik had het zodra ik uit de baarmoeder kwam, tot grote ergernis van mijn ouders.

Evelyn Reid:(gelach)

Marina Sirtis: Het kon me niet schelen wat mensen van me dachten. Ik weet wie ik ben en ik weet wat ik kan doen en ik weet wat ik niet kan doen. En ik weet wat belangrijk voor me is. Dus dat is nooit een probleem voor mij geweest, wat mensen denken. En mensen denken, "oh, dat moet zijn omdat je mooi bent. Jij was de mooie op de show. "Dus het moet gewoon zo zijn dat ik geluk had in de genenafdeling. Maar weet je? Ik was een heel lelijk kind.

Evelyn Reid: Dat herken ik. Ik was te zwaar door middel van school en middelbare school. Ik had geen "uiterlijk" om me moeiteloos op te tillen, dus het dwong me bijna om mijn persoonlijkheid te cultiveren, vertrouwen te kweken, nieuwe vaardigheden te ontwikkelen …

Marina Sirtis: Het doet! Ik was lelijk, maar man, ik was populair. Ik heb heel vroeg geleerd dat je niet mooi hoeft te zijn om populair te zijn. Je kunt grappig zijn en populair zijn. En dus was ik grappig. En ik ben nog steeds grappig en ik doe dat ding niet, omdat dat niet is wie ik ben. Ik ben de grappige. Misschien zou je dat denken omdat ik lelijk was - en ik praat eng, dat ik nooit meer lelijk wil worden en op plastische chirurgie spring. Maar ik zie veroudering niet als lelijk worden. Ik zie ouder worden als slechts een deel van mijn leven.

Evelyn Reid: Zoals velen doen. We zien onszelf niet op het scherm. Ik zie het leven niet naar me staren. Het is benauwend. Het zorgt ervoor dat ik afstem en minder geld uitgeven aan entertainment. Dus zoals je eerder zei. Fans hebben de kracht. Fans hebben de kracht om iets te doen. Ze … we hebben de macht om de gang van zaken te veranderen. De meesten lijken dat gewoon niet te beseffen. Die kwestie kwam naar voren toen ik eerder vandaag met Jonathan sprak. Ik vroeg hem wat er nodig zou zijn om meer TNG te zien, om "Star Trek: The Next Generation" weer op het grote scherm te zien. Ik zei hem dat je nog steeds op mijn metro zit, Marina. Elke week. Het brengt me deze troost, deze vreugde. TNG-verhaallijnen stimuleren, ze moedigen me aan om na te denken over mijn emotionele en cognitieve beperkingen op manieren die het entertainmentaanbod van vandaag zelden doet. Hij kwam in de studiopolitiek en hoe scripts steeds afgewezen worden over eerdere ervaringen met de franchise. Maar als Levar miljoenen dollars kan verdienen in een maand met crowdfunding, denk dan eens aan de mogelijkheden. Maar Jonathan leek er niet van overtuigd dat er meer zin of verlangen is naar meer TNG. Wat zou er nodig zijn om de cast te overtuigen, om studio's ervan te overtuigen dat daar is een eetlust? Marina, wat zou volgens u het zijn?

Volgende: Deel 2 van My Interview With Marina Sirtis

Meer Montreal Comiccon Interviews

• Jonathan Frakes praat over Star Trek-politiek, illegale producties en hoe je een nieuwe TNG-film kunt maken
• Malcolm McDowell op Stanley Kubrick, Christopher Walken en de State of Modern Cinema
• Karl Urban op Star Trek 3, Dredd 2 en meer
• George A. Romero Interview: Of Zombies and Flesh Eaters

Marina Sirtis op Hollywood, Gender Politics, Ageism en the Ultimate Doctor Who

Interview uitgevoerd op 9 september 2014 door Evelyn Reid, vervolg van deel 1

--

Evelyn Reid:Zoals velen doen. We zien onszelf niet op het scherm. Ik zie het leven niet naar me staren. Het is benauwend. Het zorgt ervoor dat ik afstem en minder geld uitgeven aan entertainment. Dus zoals je eerder zei. Fans hebben de kracht. Fans hebben de kracht om iets te doen. Ze … we hebben de macht om de gang van zaken te veranderen. De meesten lijken dat gewoon niet te beseffen. Die kwestie kwam naar voren toen ik eerder vandaag met Jonathan sprak. Ik vroeg hem wat er nodig zou zijn om meer TNG te zien, om "Star Trek: The Next Generation" weer op het grote scherm te zien. Ik zei hem dat je nog steeds op mijn metro zit, Marina. Elke week. Het brengt me deze troost, deze vreugde. TNG-verhaallijnen stimuleren, ze moedigen me aan om na te denken over mijn emotionele en cognitieve beperkingen op manieren die het entertainmentaanbod van vandaag zelden doet. Hij kwam in de studiopolitiek en hoe scripts steeds afgewezen worden over eerdere ervaringen met de franchise. Maar als Levar miljoenen dollars kan verdienen in een maand met crowdfunding, denk dan eens aan de mogelijkheden. Maar Jonathan leek er niet van overtuigd dat er meer zin of verlangen is naar meer TNG. Wat zou er nodig zijn om de cast te overtuigen, om studio's ervan te overtuigen dat daar is een eetlust? Marina, wat zou volgens u het zijn?

Marina Sirtis: Het zijn de fans. De studio … het vijfjarenplan of tienjarenplan voor Star Trek, het gaat niet weg. Het maakt ze te veel geld. Het gaat niet weg. Op dit moment zijn ze gericht op de speelfilms. Ik denk, ik bedoel, ik weet het niet, maar ik denk dat ze het gevoel hebben dat het de films zou verdunnen als er tegelijkertijd een tv-programma aan de gang was. Ik weet niet of dat hun denken is of niet. Als je TNG terug wilt en ik neem aan dat je dat wilt ons er terug in …

Evelyn Reid: Duidelijk. Natuurlijk.

Marina Sirtis: … of als je een reboot van de serie wilt … nou, dat is een campagne. Dat is genoeg mensen die er om geven om een ​​brief te schrijven, om online te gaan, om petities te ondertekenen. Kijk, ik was eens op een congres en als een grap zei ik: "50 jaar" Doctor Who "en er is nooit een vrouwelijke arts geweest? Het is verdomde tijd. En dat zou het moeten zijn me . "Ik zou het moeten zijn. En mijn fans namen het. En liep ermee mee! En er zijn posters en er zijn t-shirts en petities online.

Evelyn Reid: Dat is best verbazingwekkend.

Marina Sirtis: Ik weet niet of er iets zal gebeuren. Maar ik weet zeker dat de BBC daar op een gegeven moment bewust van zal worden. En zelfs als ik het niet ben, misschien de volgende dokter moeten wees een vrouw.

Evelyn Reid: Het zal tijd worden.

Marina Sirtis: Het is tijd. Er is geen reden waarom het niet zou moeten zijn. Ze regenereren elke keer opnieuw. Dat doen ze niet hebben om een ​​penis te hebben.

Evelyn Reid: (buiklach) Dus ik denk dat de belangrijkste afhaalmaaltijd van de chat van vandaag … mensen wakker maken! U kunt de gang van zaken wijzigen.

Marina Sirtis: Precies. Het is net als stemmen. Ik weet dat het maar één stem is, maar het doet er toe. Als je van iets houdt, of als je iets haat, schrijf dan een brief!

Evelyn Reid: En internet heeft die brief veranderd in iets potentieel viraler. Vroeger hadden we geen Indiegogo-campagnes meer, zelfs geen vijf jaar.

Marina Sirtis: Ga op Twitter en doe iets. Dat is wat je moet doen. Ga op Twitter of schrijf een brief aan iemand die oplet.

Evelyn Reid: Ondertussen kan ik niet de enige zijn die graag meer van je wil zien, en meer van Gates en meer van Denise. Ik zou graag meer van je daar zien …

Marina Sirtis: Maar wij zijn! Denise is momenteel in twee shows, "Ray Donovan" en "The Walking Dead." Gates is nu een regisseur voor een theatergezelschap.

Evelyn Reid: Oh dat klopt. Ze was op de dag van vandaag in Broadway.

Marina Sirtis: Ja. Ze werkt haar kont af in het theater. En ik, vorig seizoen, werd het hoofd van de Mossad op 'NCIS'. Ik werkte aan 'Gray's Anatomy' en een heleboel dingen. Het probleem is dat ik geen ansichtkaarten stuur … (gelach).

Evelyn Reid: … of persberichten bij elke gelegenheid. (Gelach). Voordat we afmelden, was je niet zo lang geleden in Montreal, in 2012 met Michael Dorn.

Marina Sirtis: Ja dat klopt.

Evelyn Reid: En je bent geen onbekende in de stad.

Marina Sirtis: Oh, ik hou van Montreal. Alleen niet in de winter.

Evelyn Reid: Word lid van de club. Vertel me, is er iets in het bijzonder dat je leuk vindt aan de stad, zoals plaatsen waar je graag naar terugkeert of iets in die richting?

Marina Sirtis: Weet je wat ik leuk vind? Ik hou ervan om de Fransen in Montreal te vertellen dat ze geen goed Frans spreken.

Evelyn Reid: Ouch !!! (Buik lacht).

Marina Sirtis: (Buik lacht).

Evelyn Reid: Oh man. Ik hoopte op een restaurantaanbeveling of zoiets.

Marina Sirtis: Oh, dat zal van een Engelse vrouw heel goed gaan, nietwaar?

Evelyn Reid: Brutal!

Marina Sirtis: Maar ik kan me de naam niet herinneren … oh schat, ik ben nu zo oud. Ik kan de namen van plaatsen niet meer herinneren. Maar ik herinner me dat, natuurlijk is de eetervaring fantastisch in Montreal. Hoewel ik moet zeggen … (gelach) … Ik zal je één verhaal vertellen over Ethan Phillips (Neelix over "Star Trek: Voyager"). Hij en ik waren ooit in Montreal en hij doet echt een goed nep-Frans. Nep Frans. Absoluut niet één woord ervan is Frans. Maar het klinkt Frans, toch?

Evelyn Reid: Ik ben bang om erachter te komen waar dit naartoe gaat … (gelach)

Marina Sirtis: Dus we waren in een Frans restaurant en hij deed dit valse Frans naar de obers. Ze waren niet geamuseerd.

Evelyn Reid:Ja … er is veel gevoeligheid rond dat onderwerp hier. Er is veel zorg dat Frans verloren zou kunnen gaan in de vloedgolf van het Engels in Noord-Amerika. In Quebec is er een sterk besef van het waarderen van de Franse taal en het doen van alles wat je kunt om het te behouden. Sterker nog, sommigen geloven dat de Fransen zoals gesproken in Quebec net als de Fransen van Lodewijk XIV van generaties lang, zo'n 350 jaar geleden, klinken.

Marina Sirtis: Dat is waarschijnlijk waar. Talen evolueren. Dat zou waar kunnen zijn, maar je praat nog steeds niet zoals de Fransen het zeggen en daar is geen mogelijkheid voor. (Gelach).

Evelyn Reid: (gelach). Het is een uniek dialect, ik zal je dat geven.

Marina Sirtis: helemaal ander dialect.

Meer Montreal Comiccon Interviews

• Jonathan Frakes praat over Star Trek-politiek, illegale producties en hoe je een nieuwe TNG-film kunt maken
• Malcolm McDowell op Stanley Kubrick, Christopher Walken en de State of Modern Cinema
• Karl Urban op Star Trek 3, Dredd 2 en meer
• George A. Romero Interview: Of Zombies and Flesh Eaters