Inhoudsopgave:
De eerste rit in het waterpark van zijn soort - binnen of buiten - de Zip Coaster in het Kalahari Indoor Water Park-resort in Sandusky, Ohio heeft de toepasselijke naam. De tweepersoons vlotten zip snel langs de waterglijbaan tracks van de rit. Dankzij het unieke opstartsysteem met transportbanden, kunnen de vlotten zowel bergop als bergafritsen en bieden ze veel sensatie. Helaas maakt het uiterst luidruchtige transportbandsysteem ook een vreselijk lawaai voor Zip Coaster-rijders en gasten in het overdekte waterpark.
- Thrill Scale (0 = Wimpy !, 10 = Yikes!): 3
- Gematigde druppels en snelheid. Geen veiligheidsgordels. Momenten van duisternis.
- Hoogte vereiste: 42 inches
- Type: Bergopwaartse watercoaster
Zip-a-dee-doo-dah
Om aan boord van de kustvaarder te klimmen, beklimmen de rijders enkele trappen aan de achterkant van het park. Twee passagiers tegelijk stappen op de vlotten. Rijoperators paren enkele renners (of ze kunnen partnerschappen vormen terwijl ze in de rij staan), omdat de coaster twee passagiers nodig heeft. De vlotten zitten op een transportband die tijdens het laden niet wordt gebruikt. Zodra de passagiers in positie zijn, drukt de bestuurder op een knop die de motor van de riem doet stijgen. Wanneer de riem op volle snelheid draait, grijpt de riem in en ritst! - schiet het vlot recht uit het laadstation langs een open goot.
Aan het einde van de rechte lijn stuurt een tweede transportband de vlotten een kleine heuvel op, waarna duikers in een valduik duiken die een aardige zendtijd levert. De hoeveelheid float hangt af van het gewicht en de verdeling van de passagiers. Een derde transporteur schiet de vlotten omhoog en in een afgesloten tunnel. De duisternis draagt bij aan de spanning. Sommige goedkope groene lichten in de tunnel geven de rit tijdelijk een low-budget Space Mountain-gevoel. Een kleinere tweede druppel levert een ander moment van zendtijd op. Dat wordt gevolgd door een andere voortstuwing van de transportband naar de spanten aan de voorkant van het park, een andere druppel en een laatste transportband omhooggestuwd naar het losstation.
Het is een korte, maar zeker een zoete rit.
De mechanica en sensaties van de G-krachten van een watercoaster verschillen van een traditionele achtbaan. In tegenstelling tot een achtbaanauto, is het vlot van een waterrit niet vastgemaakt aan het spoor (of meer geschikt, goot), zodat het hele vlot, evenals de passagiers, de lucht in kunnen en weer naar beneden kunnen vallen terwijl ze door de heuvels varen. Ook, zoals bijna alle waterattracties, biedt de Zip Coaster geen veiligheidsbeperkingen, en kunnen rijders verschillende niveaus van zendtijd en duwen ervaren, afhankelijk van hoe strak ze aan de handgrepen hangen.
Neem oordoppen mee met je neuspluggen
De meeste wateronderzetters die worden aangetroffen bij andere overdekte waterparken, zoals Castaway Bay in Sandusky of de oorspronkelijke Kalahari in Wisconsin Dells, zijn "Master Blaster" -modellen. Ze gebruiken waterstralen om de vlotten omhoog te drijven. Sommige andere attracties, zoals de Krakatau Aqua Coaster bij Universal Orlando's Volcano Bay (een openlucht waterpark), gebruik magnetische motoren om de vlotten van de rijders omhoog te drijven.
De Zip Coaster behaalt hetzelfde resultaat met zijn soepele, zij het rauwe transportbanden. De riem in het laadstation wordt alleen geactiveerd wanneer de ritoperator deze activeert. De andere drie riemen van de rit, echter, dreven voortdurend met een lage RPM en schakelen dan automatisch in hoge versnelling wanneer een vlot op het punt staat dichterbij te komen.
Bij lage snelheid is het geluid vervelend. Wanneer ze echter versnellen naar de zip-modus, geven de riemen zenuwslatende brullende geluiden die doen denken aan een industriële hakselaar of kettingzaag. Het is moeilijk genoeg om een gesprek te voeren in een grotachtig overdekt waterpark met het weergalmende geraas van waterkanonnen, schreeuwende ruiters en emmers vol stromend water. De Zip Coaster van de Kalahari versterkt de kakofonie naar oorverdovende niveaus.
