Inhoudsopgave:
Speciale administratieve regio's van China zijn effectief afzonderlijke landen met hun eigen lokale besturen. Ze worden nog steeds bestuurd door Peking op het gebied van buitenlandse zaken en nationale defensie. China heeft momenteel twee speciale administratieve zones - ook bekend als SAR, Hong Kong en Macau, en Peking heeft gesuggereerd dat als Taiwan terugkeert naar de Chinese overheersing, het ook een speciale administratieve regio zou worden. Het idee is ook geopperd door commentatoren voor andere rusteloze Chinese regio's, zoals Tibet.
Speciale administratieve regio's werden ontworpen als reactie op de uitdaging om Macau en Hong Kong, beide voormalige koloniën, weer onder Chinese heerschappij te krijgen. Beide koloniën hadden een hoge mate van autonomie genoten onder koloniale heerschappij en hun kapitalistische economieën, rechtsstaat en manier van leven zorgden ervoor dat veel inwoners, vooral in Hongkong, nerveus waren over de communistische overheersing.
De speciale bestuursregel werd in de aanloop naar de Hong Kong Handover tussen de Chinese en de Britse regering uitgehamerd. Met duizenden Hong Kongers die de stad verlaten vanwege bezorgdheid over de Chinese overname, niet het allerbelangrijkste in de nasleep van het bloedbad op het Tiananmen-plein, heeft de regering een ontwerp voor governance opgesteld om de angsten van de stad weg te nemen.
Hoe speciale administratieve regio's werken, wordt gedefinieerd in het document dat de werking van Hongkong, de basiswet, blijft beheersen. Enkele van de belangrijkste punten in de wet omvatten; het kapitalistische systeem in de HKSAR zal 50 jaar onveranderd blijven, de vrijheid van personen in Hong Kong zal onaangetast blijven en dat inwoners van Hong Kong vrijheid van meningsuiting, vrijheid van drukpers, vrijheid van vereniging, vrijheid van geweten en godsdienstige overtuiging hebben en vrijheid van protest. Wetten die voorheen van kracht waren, zullen worden gehandhaafd en de onafhankelijke rechtbank in Hongkong zal de bevoegdheid hebben om te oordelen.
U kunt meer informatie vinden in ons artikel over de basiswet.
Werkt de basiswet?
Vraag iemand in Hong Kong en zij zullen je elk een ander antwoord geven. De basiswet heeft gewerkt - meestal. Hong Kong behoudt zijn rechtsstaat, vrijheid van meningsuiting en de pers en kapitalistische manier van leven, maar er zijn schermutselingen geweest met Peking. Pogingen om 'anti-subversie'-wetten in te voeren werden met hevig protest in Hong Kong ontvangen en gedumpt, terwijl zachte inbreuk op de persvrijheid, waar reclame wordt getrokken als reactie op negatieve verhalen over China, een feit is. Hong Kong blijft streven naar meer vrijheid en Beijing hunkert naar meer controle - wie dit touwtrekken zal winnen staat nog te bezien.
Praktische aspecten van de basiswet
De praktische aspecten van de basiswet betekenen dat Hong Kong en China en Macau en China een volledige internationale grens hebben. Chinese ingezetenen hebben een visum nodig om te wonen, werken en zelfs SAR te bezoeken met het aantal bezoekers dat ernstig wordt beperkt. Ze hebben ook volledig onafhankelijke rechters, zodat verzoeken om aanhouding of uitlevering worden uitgevoerd als een kwestie van internationaal, niet van intern recht. Hong Kong en Macau maken wel gebruik van Chinese ambassades voor buitenlandse zaken, hoewel ze vaak onafhankelijke leden zijn van handel, sport en andere internationale instanties.
Zijn SAR's in Tibet of Taiwan?
Nee. Tibet wordt beheerd als een provincie van China. Anders dan de inwoners van Macau en Hong Kong, willen de meeste Tibetanen geen Chinese heerschappij en hebben ze geen etnische banden met China. Taiwan is op dit moment een onafhankelijk land. Het is door China gedempt dat, als Taiwan terug zou keren naar hun controle, het zou worden beheerd als een SAR gemodelleerd naar Hong Kong. Taiwan heeft geen eetlust getoond om terug te keren naar de Chinese overheersing, als een SAR of anderszins.
