Inhoudsopgave:
Joodse reizigers mogen niet naar de eilanden komen op Pascha en Hanukkah zoals christenen doen rond Pasen en Kerstmis, maar joden houden net zo veel van vakantie in de Cariben als iedereen - en zijn sinds de vroegste dagen van de Europese verkenning een deel van de Caribische geschiedenis nederzetting. Sefardische joodse gemeenschappen die meer dan drie eeuwen oud zijn, zijn nog steeds te vinden in het Caribisch gebied, waar ook de oudste synagoge van Noord- en Zuid-Amerika te vinden is.
Joodse Caribische geschiedenis
De Inquisitie verbannen Joden uit Spanje en Portugal in de 15e eeuw, en de daaruit voortvloeiende diaspora zagen velen toevlucht zoeken in meer tolerante landen, zoals Nederland. Nederlandse joden vestigden zich uiteindelijk op de Nederlandse Caribische eilanden, met name Curaçao. Willemstad, de hoofdstad van Curaçao, is de thuisbasis van de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, oorspronkelijk gebouwd in 1674 en een prominente tussenstop tijdens stadsrondleidingen door de stad. Het huidige gebouw dateert uit 1730 en Curacao heeft nog steeds een actieve Joodse gemeenschap, een Joods cultureel museum en een historische begraafplaats.
St. Eustatius, een kleiner Nederlands eiland, had eens een aanzienlijke Joodse bevolking: de ruïnes van de voormalige synagoge Honen Dalim (circa 1739) zijn een populaire toeristische attractie. Alexander Hamilton, geboren op het eiland en later een van de grondleggers van de Verenigde Staten, had sterke banden met de joodse gemeenschap van het eiland, en veroorzaakte geruchten dat hij zelf een jood was.
Elders in het Caribisch gebied werden Joodse handelaars aangemoedigd door de Britten om zich te vestigen in kolonies zoals Barbados, Jamaica, Suriname en de Engelse bezittingen van de Benedenwindse Eilanden. Suriname werd een magneet voor joden die door de Portugezen in Brazilië werden uitgewezen, mede omdat de Britten hen als kolonisten volledig burgerschap in het rijk aanboden. Barbados is nog steeds de thuisbasis van een historische Joodse begraafplaats - waarvan men denkt dat het de oudste op het halfrond is - en een 17e-eeuws gebouw dat eens de synagoge van het eiland huisde en tegenwoordig een bibliotheek is.
De Nidhei Israel Synagogue in Jamaica wordt beschouwd als de oudste synagoge op het westelijk halfrond, ingezegend in 1654.
Joden woonden ook op Frans Martinique en St. Thomas en St. Croix, nu onderdeel van de Verenigde Staten, maar oorspronkelijk gevestigd door Denemarken. Er is een actieve synagoge (circa 1833) in de St. Thomas hoofdstad van Charlotte Amalie. Bezoekers zullen de zandvloeren onmiddellijk opmerken: dit is geen eerbetoon aan de locatie van het eiland, maar eerder een overblijfsel van de Inquisitie, toen Joden elkaar in het geheim moesten ontmoeten en zand werd gebruikt om geluid te dempen.
Er zijn ook drie synagogen in Havana, Cuba, waar eens 15.000 Joden woonden (de meesten vluchtten toen het communistische regime van Castro de macht in de jaren vijftig overnam). Honderden nog wonen in de Cubaanse hoofdstad; hier zijn een paar fascinerende historische feiten: Francisco Hilario Henríquez y Carvajal, Jood, diende kortstondig als president van de Dominicaanse Republiek, terwijl Freddy Prinz en Geraldo Riviera behoren tot een aantal prominente Joden uit Puerto Rico die tot het sterrendom zijn gestegen.
Vroege joodse immigranten waren ook sterk betrokken bij de productie van de meeste Caribische geesten, rum, en zetten hun kennis van de landbouw in om in de Nieuwe Wereld te werken. John Nunes, een jood uit Jamaica, was een van de oprichters van de Bacardi-distilleerderij in Cuba, terwijl Storm Portner een van de eerste producenten van suikerriet in Haïti was.
Hoewel de Joodse bevolkingsgroepen in veel Caribische eilanden zijn afgenomen van de historische niveaus, zijn gemeenschappen van Joden gegroeid in de Amerikaanse territoria van Puerto Rico en St. Thomas op de Amerikaanse Maagdeneilanden, waaronder veel transplantaties van het vasteland.
