Inhoudsopgave:
Het vangen van een zomer meteorenregen is een perfecte introductie tot sterren kijken, want in tegenstelling tot veel astronomische gebeurtenissen, kan een meteorenregen met het blote oog worden bekeken, dus je hebt geen telescoop nodig. Het enige wat je nodig hebt zijn een paar tuinstoelen of een deken en een donkere lucht. Het is het perfecte excuus voor een zomerse kampeertrip of op zijn minst een rit buiten het bereik van de stadslichten om het meest spectaculaire uitzicht te krijgen.
De grootste lichtshow van de zomer is de Perseïden meteorenregen, die het best wordt bekeken op het noordelijk halfrond en tot halverwege de zuidelijke breedtegraden elk half augustus. De Perseïden meteorenregen is zichtbaar van zee tot stralende zee in de Verenigde Staten, evenals in Alaska en Hawaï; je kunt het ook bekijken in Canada, Mexico, Azië en Europa.
Summer's Best Light Show
Volgens de Griekse legende herdenkt de jaarlijkse Perseïden meteorenregen een tijd waarin de god Zeus de sterveling Danae bezocht in een regen van goud. Hun zoon, Perseus, was een held in de Griekse mythologie die de Medusa onthoofdde en Andromeda redde van het zeemonster Cetus. Hoewel de meteoren overal in de nachtelijke hemel te zien zijn, lijken ze afkomstig te zijn uit de regio in het Perseus-sterrenbeeld.
Astronomen vertellen een ander verhaal. De komeet Swift-Tuttle passeert elke 133 jaar het aardse zonnestelsel en laat een rommelig spoor van puin achter. Elke zomer tussen half juli en eind augustus kruist de aarde het baanpad van Swift-Tuttle. De baan van de komeet is bezaaid met puin dat met meer dan 100.000 mijl per uur in de bovenste atmosfeer van de aarde slaat en de nachtelijke hemel verlicht met meteoren.
In een typisch jaar konden de Perseïden een piek bereiken van 50 tot 100 vallende sterren per uur. Echter, in 2019 zal de meteorenhow worden overschaduwd door een gedeeltelijk volle maan die de hemel te helder zal maken om te zien hoe de meteoren verbranden als ze de atmosfeer van de aarde binnenkomen. Als gevolg hiervan zul je dit jaar waarschijnlijk maar 10 tot 15 meteoren per uur zien.
Wanneer en waar de Perseids te bekijken
Wanneer: De douche loopt jaarlijks van 17 juli tot 24 augustus, maar het beste uitzicht in 2019 is naar verwachting in de nachten van 12 en 13 augustus, elk loopt door tot in de vroege ochtenduren van de volgende dag.
Waar: Voor de beste weergave moet je uit de steden en buitenwijken komen en het wijdse platteland in. Door de hedendaagse verspreiding van kunstlicht in stads- en voorstad, kunnen steeds minder mensen genieten van een echt inktzwarte nachthemel, de best mogelijke manier om de meteoren te zien.
De ultieme sterrenwachtbestemmingen zijn de Dark-Sky Parks die zijn aangewezen door de International Dark-Sky Association, inclusief die in de Verenigde Staten. Dit zijn parken en openbare gebieden met uitzonderlijk sterrenhemel omdat lichtvervuiling vrijwel onbestaand is en duisternis als een belangrijke natuurlijke hulpbron wordt beschermd.
Dark-Sky Parks in de VS
- Cherry Springs State Park (Pennsylvania)
- Staunton River State Park (Virginia)
- Picket CCC Memorial State Park, Pogue Creek Canyon State Natural Area (Tennessee)
- Mayland Community College Blue Ridge Observatory en Star Park (North Carolina)
- Observatory Park (Ohio)
- The Headlands (Michigan)
- Big Bend National Park (Texas)
- Copper Breaks State Park (Texas)
- Enchanted Rock State Natural Area (Texas)
- Chaco Culture National Historical Park (New Mexico)
- Clayton Lake State Park (New Mexico)
- Parashant International Night Sky Province, Grand Canyon (Arizona)
- Oracle State Park (Arizona)
- Natural Bridges National Monument (Utah)
- Capitol Reef National Park (Utah)
- Hovenweep National Monument (Utah en Colorado)
- Death Valley National Park (Californië)
- Goldendale Observatory Park (Washington)
Hoe: Als je niet de hele nacht nipt, stel je je wekker in rond middernacht. Wacht ongeveer 20 minuten zodat je ogen zich kunnen aanpassen aan de donkere nachtelijke hemel en geef jezelf minstens een uur kijktijd. Meteor-buien hebben de neiging om vallende sterren te produceren in spurts en stilte, in plaats van een gestage stroom. Een aanzienlijke hoeveelheid tijd moet ervoor zorgen dat je tientallen meteoren ziet.
