Inhoudsopgave:
- Walvishaaien doen je beseffen dat je niet het centrum van de wereld bent
- Walvishaaien in Cancun hebben honger
Walvishaaien komen niet naar je tenen kietelen op een strand in Cancun. Je moet je aansluiten bij een walvishaai expeditie. Ik heb de beste van Cancun gevonden: Solo Buceo. Oprichter Alberto Friscione Carrascosa is een expert op het gebied van zeedieren en een beschermer van walvishaaien.
Carrascosa is een scuba-divemaster van wereldklasse die een van 's werelds Legends of Diving is genoemd. Deze haaienworstelaar is ook divemaster voor de sterren. Hij heeft duizenden mensen met een natpak naar de blauwe diepte gebracht - inclusief duikers Tom Cruise en Bruce Willis.
bevinding Solo Buceo is een goede eerste stap. U tekent ontheffingen, smeert uw milieuvriendelijke, biologisch afbreekbare zonnebrandcrème met hoge SPF in en komt op een ontnuchterd vroeg uur samen om aan boord van een duikboot te stappen: een kleine, open motorboot.
Heb het? Ik heb wat advies voor je. Kies voor een ochtendtrip. Walvishaaien verdwijnen in de middag en duiken diep voor een rustig dutje op de oceaanbodem. (Principiële walvishaai-outfitters bieden zelfs geen middagtrips aan).
Haaienluisteraars kunnen niet zeeziek worden! Neem dus voorzorgsmaatregelen om dat misselijke gevoel te vermijden, misschien enkele natuurlijke medicijnen in de vorm van gekonfijte gemberwortel. De boottocht is meestal schokkerig genoeg om zelfs een ijzeren maag te karnen. (Eén tip die je nooit leest, maar geloof me: vermijd O.J.of een zuur vruchtensap vooraf.)
OK, nu moet je de walvishaaien vinden / ga je op de motorboot voorbij het lange koraalrif van Cancun, ik was bang maar super opgewonden; angst was mijn adrenaline. Laat die reuzen maar komen!
Cancun's walvishaaien zijn rond van mei tot september. Maar het vinden van hen is een beetje een kunst; ze twitteren niet precies hun huidige locatie. Het kan een uur duren. Of meer. Mijn expeditie, we zochten anderhalf uur lang.
Maar zodra je een walvishaai pod ziet, weet je het. Walvishaaien maken hun aanwezigheid van veraf bekend. Hun vinnen scheiden de zeeën in hun kielzog. En hoewel ze onder je zwemmen, zijn hun knappe, witgespikkelde grijze ruggen zichtbaar door helder Caribisch water.
Thar ze blaast! Zodra de walvishaaien zijn gespot en de boot zijn motoren snijdt, is het tijd om het water in te gaan.
Je bent uitgerust met alleen een snorkel en masker, vinnen en een zwemvest over je badpak. Je hebt geen duikspullen nodig, want je zult zwemmen met de grote beestjes op of heel dicht bij het wateroppervlak. (Je kunt een natpak meenemen als je dat wilt, maar het water is dan meer dan 80º F of 27º C.)
Mijn moment was gekomen. Het was mijn beurt om erin te springen. Jullie! Zodra mijn veiligheidsgezonde zwemmaat het water had geraakt, durfde ik mezelf in de Caribische Zee te springen. In het midden van nergens, omringd door de grootste vis op aarde. Sharks.
Walvishaaien doen je beseffen dat je niet het centrum van de wereld bent
Het is een andere wereld wanneer je er voor het eerst in springt: nat, blauw, bijna stil. Welkom bij de langzame, rustige walvishaai-wereld onder de zee. OK, ik heb het in het water gehaald. Wat nu?
Whoa! Er was een gigantische walvishaai op slechts een paar meter van mij vandaan. Hij of zij wist dat ik daar was - ze hebben ongelooflijke zintuigen en kunnen de kleinste plons waarnemen. Maar de walvishaai negeerde me volledig.
Ik hief mijn lef en zwom helemaal naar zijn eindeloze flank. Ik was niets in vergelijking. Stel dat je je iPad Mini op je heup hebt gehouden. Dat is de schaal.
De walvishaai bewoog loom, en ik begon mijn vinnen langszij te peddelen. Ik moet toegeven dat het raar was nog steeds volledig genegeerd worden door het supersized dier. Toch was het ook een sensatie om te beseffen dat ik praktisch tegen het krachtige, oorspronkelijke schepsel in het water sta.
En er was mij beloofd dat het me niet zou opeten.
Kunnen we nog een moment praten over hoe groot walvishaaien zijn? Geen enkel landdier komt zelfs in de buurt. (Een olifant? Dat is een Corgi daarentegen.) Gigantisch zou het woord zijn.
Rodrigo Friscione, Alberto's zoon en ook een Solo Buceo-expeditieleider, verklaart het eenvoudig. "Dit is de grootste haai ter wereld en daarom de grootste vis ter wereld, we zijn niet belangrijk voor hen."
Hoe voelt het om in het water te zijn omringd door een handjevol of tientallen walvishaaien? Je beseft dat … in hun wereld, je een niemand bent. Wat een concept. De waarheid is dat je niets doet voor een walvishaai. Maar het is goed dat je ziel naar de aarde wordt gebracht … midden in de oceaan!
Walvishaaien in Cancun hebben honger
Zelfs als je helemaal ontspannen bent en er zeker van bent dat je geen warme snack voor een walvishaai bent, heeft zwemmen met hen zijn angstaanjagende momenten.
Ik had de schok van mijn leven toen één enorm exemplaar naar me toe zwom met zijn gigantische mond open met w-i-d-e, als een garagedeur.
Mijn hart hapte in mijn keel en ik zwom heel, heel, heel snel weg (wat natuurlijk zielig traag was voor een haai). Maar de haai volgde niet. De haai kon het niet schelen.
Het wezen was inderdaad op een voedingsmissie. Maar het had geen honger me.
Dit zijn de feiten. Walvishaai geen tanden! En ze volgen een dieet met zeevruchten van zoöplankton en kleine aasvis. Ze openen vaak hun mond om water te drinken met behulp van hun baleen, een gigantische zeef-achtige contraption ingebouwd in hun mond. Dus openen ze hun mond wijd om zeewater in te nemen - en de goodies erin.
Kortom: mensen moeten geen angst hebben voor walvishaaien. Als er iets is, moeten ze bang voor ons zijn. Van slechts drie van de 275 bekende haaiensoorten is bekend dat ze mensen aanvallen. Jaarlijks worden wereldwijd minder dan 20 mensen gedood door haaien. Maar tientallen miljoenen haaien (sommigen zeggen 100 miljoen) worden door mensen vermoord, meestal om Chinese haaienvinnensoep te maken. Gedood voor soep!
Maar nu voor het gelukkige deel Terug naar mij, in het water, herinner me al deze walvishaai biologie en voel me veilig voor de slappe Caribische kolos. Ik verzamelde mijn lef en zwom naar een andere walvishaai.
Deze, net als de eerste, negeerde me totaal, lui cruisend langs mijn benen. Deze reus van de diepte was niet in het minst geïnteresseerd in een grappig uitziende kleine vis met een dom masker en een paardenstaart die in het water zwiepte.
Ik besefte dat mensen, net als de andere kleine vissen die rond de zachte walvishaaien hangen, zich er snel meer op hun gemak voelen.
Mijn walvishaai was een zachte kerel. Hij en ik zwommen een tijdje zij aan zij. Het was heel kalm, bijna slow motion. Maar mijn geest was racen op het wonder van alles. Ik voelde me alsof we op de een of andere manier verbonden waren. Ik voelde me beschermd door een goedaardige aanwezigheid. Het was alsof ik weer een peuter was, in de liefdevolle armen van mijn grootmoeder.
Maar toen besloot de walvishaai dat hij genoeg van me had. Het versnelde en gleed weg.
Noem me sentimenteel, maar het was een spirituele ervaring. Toen ik thuiskwam, voelde ik dat veel stress verdampt was. Ik had mijn angst overwonnen en meegesleept door enorme walvishaaien. Ik had hun serene waterhuis gedeeld, koesterend in hun vertrouwen en majesteit. Alles leek vanaf dat moment een beetje eenvoudiger.
Ik voel nu dat het midden tussen walvishaaien in hun natuurlijke omgeving een echte bucketlist-ervaring is. Zelfs als Cancun niet al een onweerstaanbare uitje was, zou ik opnieuw gaan zwemmen met zijn walvishaaien. Denk je dat ze me de volgende keer zullen opmerken?
Zoals gebruikelijk in de reisindustrie, werd de schrijver voorzien van gratis diensten voor evaluatiedoeleinden. Hoewel het deze beoordeling niet heeft beïnvloed, gelooft TripSavvy dat alle mogelijke belangenconflicten volledig openbaar moeten worden gemaakt. Zie ons ethisch beleid voor meer informatie.
