Inhoudsopgave:
De donkere kant van het blauwe licht
Terwijl je je blijft verbazen over de azuurblauwe schoonheid die zich voor je ontvouwt, zul je tientallen of zelfs honderden mannen om je heen opmerken, koortsachtig bewegend - en zonder gasmaskers. Dit zijn zwavel mijnwerkers, bewoners van kleine dorpen rond de voet van de vulkaan, in dienst van het Chinese bedrijf dat de mijn bezit.
Denk je dat je trek moeilijk was? De mijnwerkers dragen ongeveer 88 kilo poederachtige, giftige zwavel tegelijk, in twee manden verbonden door een bamboestraal en opgehangen over hun schouders, over dezelfde afstand - en waarschijnlijk sneller dan je hebt gelopen. Ze verdienen ook minder dan $ 7 (jawel, dat is Amerikaanse dollars) voor hun inspanningen, ondanks het feit dat zwavel een extreem hoge commerciële waarde heeft.
De mijnwerkers zullen het niet erg vinden dat je daar bent (hoewel, nogmaals, je zou waarschijnlijk een gids moeten nemen) maar het is gebruikelijk om ze een fooi te geven van 10.000-20.000 Indonesische rupiah zodat ze sigaretten kunnen kopen - roken is hun favoriete schepselcomfort, wat misschien ironisch is gezien de schade die de zwaveldampen vrijwel zeker aan hun longen toebrengen. Hopelijk hoeven lokale mensen dit slopende werk in de toekomst niet meer te doen, en de enige reden om naar de blauwvuur-vulkaan in Indonesië te gaan, is toerisme.
Kawah Ijen Rondleidingen
Als het gaat om gidsen, bieden verschillende Indonesische bedrijven rondleidingen, maar de beste manier om het blauwe vuur van de Kawah Ijen-vulkaan te bekijken, is door een lokale gids te huren. Een zeer aan te bevelen gids is Sam van Ijen Expedition, een jonge man die verblijft in het township Taman Sari aan de voet van de vulkaan.
Sam is niet alleen gepassioneerd, professioneel en vloeiend in het Engels, maar investeert ook opbrengsten van zijn reizen naar het onderwijs in zijn dorp, waardoor de afhankelijkheid van de lokale bevolking over mijnbanen afneemt en uiteindelijk de kwaliteit van hun leven verbetert. Op een dag, hoopt hij, zal er geen verdriet te voelen zijn bij Kawah Ijen vulkaan-enige verbazing!
Hoe bereik je Banyuwangi
Wat betreft hoe je daar moet komen, heb je een paar opties. Blimbingsari Airport in de buurt van Banyuwangi is onlangs geopend voor beperkte vluchten, maar als je er niet in slaagt om er een te vinden, heb je twee relatief eenvoudige opties.
De eerste is om te vliegen naar de luchthaven van Denpasar op Bali, het drukste toeristische centrum van Indonesië, en dan met de veerboot naar het Java-eiland, dat je rechtstreeks naar Banyuwangi brengt om gemakkelijk door je gids te worden opgehaald. De tweede optie is om naar Surabaya te vliegen, de op een na grootste stad in Indonesië, en vanaf daar de ongeveer zes uur durende treinreis naar Banyuwangi te nemen.
Het maakt niet uit hoe je aankomt in Banyuwangi, vergeet niet dat je tocht waarschijnlijk rond middernacht begint. Terwijl sommige toeristen rond deze tijd het liefst arriveren om er recht op te komen, geven anderen er de voorkeur aan daar vroeg in de ochtend te zijn en de hele dag te rusten tijdens de voorbereiding.
