Inhoudsopgave:
De Europese Economische Ruimte (EER), die in 1994 werd opgericht, combineert de landen van de Europese Unie (EU) en de lidstaten van de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA) om deelname aan de Europese markthandel en -beweging te vergemakkelijken zonder een aanvraag in te dienen van de EU-lidstaten.
Landen die tot de EER behoren zijn Oostenrijk, België, Bulgarije, Tsjechië, Cyprus, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Ierland, Italië, Letland, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Noorwegen, Polen, Portugal, Roemenië, Slowakije, Slovenië, Spanje, Zweden, Verenigd Koninkrijk.
Landen die lid zijn van de EER, maar geen deel uitmaken van de Europese Unie, zijn Noorwegen, IJsland en Liechtenstein. Houd er rekening mee dat Zwitserland, hoewel lid van de EVA, zich niet in de EU of in de EER bevindt. Finland, Zweden en Oostenrijk zijn pas in 1995 tot de Europese Economische Ruimte toegetreden; Bulgarije en Roemenië in 2007; IJsland in 2013; en Kroatië begin 2014.
Wat de EER doet: ledenvoordelen
De Europese Economische Ruimte is een vrijhandelszone tussen de Europese Unie en de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA). Details van handelsovereenkomsten die door de EER zijn vastgelegd, omvatten vrijheden op product, persoon, service en geldbewegingen tussen landen.
In 1992 hebben lidstaten van de EVA (behalve Zwitserland) en leden van de EU deze overeenkomst gesloten en daarmee de Europese interne markt uitgebreid naar IJsland, Liechtenstein en Noorwegen. Op het moment van de oprichting waren 31 landen lid van de EER, met in totaal ongeveer 372 miljoen betrokken personen en genereerde zij in het eerste jaar alleen al naar schatting 7,5 biljoen dollar (USD).
Vandaag geeft de Europese Economische Ruimte haar organisatie door aan verschillende afdelingen, waaronder wetgevende, uitvoerende, gerechtelijke en raadgevende instanties, die allemaal vertegenwoordigers van verschillende lidstaten van de EER omvatten.
Wat de EER betekent voor burgers
Burgers van lidstaten in de Europese Economische Ruimte kunnen bepaalde voorrechten genieten die niet worden verleend aan niet-EER-landen.
Volgens de EFTA-website: "Het vrije verkeer van personen is een van de kernrechten die in de Europese Economische Ruimte (EER) worden gegarandeerd … Het is misschien wel het belangrijkste recht voor individuen, omdat het burgers van de 31 EER-landen de de mogelijkheid om in een van deze landen te wonen, te werken, zaken te doen en te studeren. "
In wezen mogen burgers van alle lidstaten vrij reizen naar andere lidstaten, of het nu gaat om bezoeken op korte termijn of permanente verhuizingen. Deze inwoners behouden echter nog steeds hun burgerschap in hun land van herkomst en kunnen het burgerschap van hun nieuwe verblijfplaats niet aanvragen.
Bovendien regelen de EER-verordeningen ook de beroepskwalificaties en de coördinatie van de sociale zekerheid om dit vrije verkeer van personen tussen de lidstaten te ondersteunen. Aangezien beide noodzakelijk zijn voor het behoud van de economieën en regeringen van individuele landen, zijn deze voorschriften van fundamenteel belang om het vrije verkeer van personen effectief mogelijk te maken.
